Vandaag hadden we besloten naar Arashiyama te gaan. Het is een district net buiten Kyoto, waar nog veel natuur te vinden is. Na ontbijt gingen we met de trein/metro richting Arashiyama. Nog een heel gedoe aangezien Ivan en Danny perse koffie wilden en zeker wisten dat ze de weg naar de Starbucks wisten in het doolhof-metrostation-winkelcentrum onder het gebouw...... Na 10 minuten gewacht te hebben ging ik ze maar eens zoeken en kwam ik wel de Starbucks tegen, maar geen Danny of Ivan. Gelukkig kwamen ze een paar minuten later aangelopen en na koffie gehaald te hebben konden we eindelijk op pad!
Veel Japanse toeristen komen deze brug bekijken, maar volgens de Lonely Planet was het niet echt de moeite waard.... aleen al daarom moesten we eens zien of het nou echt zo saai was. Maar zoals je op de foto kan zien was het best wel leuk op de brug o(^o^)o
lelievijver met brug voor de Tenryu-ji tempel
In de Lonely Planet stond een wandeltocht door Arashiyama en Sagano en die wilden we graag volgen deze dag. De route begon bij de Tenryu-ji tempel, die beroemd is om zijn zentuin (uit de 14e eeuw) met vijver en rotspartij die een waterval moet uitbeelden. De tempelnaam is wel erg cool; Tenryu betekent hemelse draak. De tuinen zelf waren mooi en erg schaduwrijk, gelukkig omdat het toch best wel warm was geworden.
In 1 van de gebouwen kon je lekker zitten (wel schoenen uit) en genieten van het uitzicht vanuit de schaduw!
De tuin zelf was wel mooi om te bekijken en even lekker rustig te gaan zitten.
We kwamen er niet achter of het nou deze plek was, maar er moest ergens een stenengroep zijn die een waterval moest uitbeelden. We hebben maar besloten dat het deze rotspartij was, gewoon zodat we dan eindelijk verder konden gaan.
Vanuit de uitgang kwamen we direct in een bamboebos terecht. Het was heel schaduwrijk en koel, maar niet echt rustig lopen tussen alle andere toeristen. Het bamboe was heel erg groot en mooi om te zien hoe andere bomen geen kans kregen om te groeien. Alleen net langs en boven het pad konden een paar kleine dunne boompjes groeien.
Met Maarten en Marjolein besolten we helemaal omhoog de heuvel op te klimmen naar de Adashino Nembutsu-ji. We liepen eerst langs rijstvelden en bossen en kwamen later we meer in een soort woonwijkachtig gebied terecht. Het was daar overal erg stil, maar de andere groepjes (Japanse) toeristen liepen allemaal door, dus dachten we dat het wel goed zou zijn. Onderweg namen we nog een aantal keer de verkeerde weg en kwamen dan opeens bij rare tempeltjes uit. De eerste keer bij de Takiguchitempel die op een heuvel is gebouwd en van waar je een mooi uitzicht had. De tweede keer kwamen we in zo'n kleine shrine terecht dat ik niet eens de naam in de Lonely Planet terug kon vinden. Maar de gids vertelde ons wat over de shrine in gebroken Engels, en we hebben even buiten gekeken.
Vroeger werden in de bossen rond Sagano onbekende mensen begraven of mensen zonder familie en werden er beeldjes bij het graf gezet. Toen het gebied ontgonnen werd zijn alle beeldjes weggehaald en bij elkaar gezet in de Adashino Nenbutsu-ji tempel. Hier kun je nu bidden voor de verloren zielen. In augustus worden er op twee dagen meer dan 1000 kaarsen aangestoken voor alle gestorvenen. Het moet wel een mooi egzicht zijn.
Er was ook een plekje waar je kon bidden voor kindjes die gestorven waren. Er stonden allemaal knuffelbeertjes met boodschappen erop. Het was een beetje triest om dit te zien, achter iedere knuffel zit een heel verhaal.
Achter de tempel was dit pad naar boven. Ik vond het wel erg stoer om het te zien. Dit was de eerste keer dat ik een plaatje uit de Lonely Planet ook in het echt zag. Er staan altijd van die mooie foto's in van verlaten stranden en plaatsen die net van het bekende pad zijn. Ik vond het altijd al een mooie foto en wilde deze plaats altijd al een keertje bezoeken.
En nou waren we de hele dag naar boven geklommen, nu gingen de in de schemering weer naar beneden De bossen en bamboebossen waren nu niet m,eer koel maar alweer koud aan het worden. Gelukkig vonden we redelijk snel de weg naar het station weer!
Nadat we eindelijk weer terug waren in het centrum van Kyoto zijn we nog even lekker gaan eten met zijn allen; deze keer de Japanse versie van Chinees eten. Dus wel veel rijst en loempias, maar geen sate en fujong hai. Maar erg lekker in ieder geval!