vrijdag 9 november 2007

Vakantie! Kyoto dag 5 Oostkant met Danny

Danny en ik besloten vandaag maar eens alleen op pad te gaan, aangezien de anderen naar Nara wilden en wij de hertjes zo vaak gezien hadden (zelf zijn we er al twee of drie keer geweest en toen Paul en mijn ouders op bezoek waren nog een keertje!). Dus na het ontbijt gingen wij naar de Nanzen-ji tempel waar we dachten dat we nog nooit geweest waren.....
Maar dat was dus niet zo (>_<) We waren al eerder door het complex gelopen, maar omdat het niet ommuurd was en er een weg doorheen lag hadden we niet door dat al die gebouwen bij elkaar hoorden (^o^;) Deze keer hadden we wel de tijd om verschillende kleinere tempels eens van dichterbij de bekijken en de kleine tempels die uit de route lagen te bezoeken. Zo gingen we deze keer naar een kleine tempel met een klein zentuintje bestaande uit een met mos overgroeid pad en aangeharkt grind. Het klinkt misschien saai, maar het was wel erg rustgevend en aangezien we hard gelopen hadden wel een goede plek om even te ontspannen. zen tuin
Verderop helemaal achteraan bovenop de heuvel was er een kleine tempel waarvan ik de ingang herkende; een van de mooie foto's in de Lonly Planet was van deze tempel. Bij mijn eerdere bezoeken aan Kyoto was ik nooit ergens een van dezelfde plekken tegengekomen als op de foto's stonden. En ik vroeg me altijd af waar die plekken waren. En nu had ik er dus weer een gevonden (*^▽^*)

Achter de tempel liep een pad helemaal omhoog de bossen in langs een stroompje. Later veranderde het in een trap en boven waren verschillende shrines en tempeltjes om te bidden. Helemaal bovenaan was een kleine waterval en in kleine holtes stonden allemaal beeldjes. Toen wij naar boven liepen schrok een slangetje die had liggen zonnen op de trap zich rot en vluchtte weg. Als je goed kijkt kun je hem nog zien links van de stam!

Bovenaan ging het pad over in een echt bospad. Danny wilde wel graag verder hiken, maar ik wist niet zeker waar het pad zou uitkomen en wilde eigenlijk graag terug naar beneden. Zeker aangezien we alleen een paar koekjes bij ons hadden en een half flesje water!


We liepen de stad terug in en kwamen terecht in de Okazaki-wijk waar einde 19e eeuw veel gebouwd is. De bordjes zeiden dat dit de oude wateraanvoer van de stad was waar water van boven (de aquaduct in Nanzen-in) uit de bergen aangevoerd werd. Nu zag het er erg verlaten uit. Maar Danny en ik vonden het wel fijn om even weg te zijn van de grote groepen toeristen die je overal in Kyoto rond de tempels ziet.

Schijnbaar in de midden van een wijk stond opeens een torii; een rode poort die vaak voor shrines te vinden zijn. Als je goed kijkt kun je een heel eind verderop de Heianshrine zien!
Bij de ingang Heian-shrine zagen we dit schattige(kawaii) meisje in kimono. Je ziet in Kyoto zowiezo meer mensen in kimono's. En zeker in de zomer is het wel fijn om een yukata(dunne zomerkimono) te dragen als je naar een festival gaat!
De Heian-shrine is heel erg anders dan de meeste tempels en shrines in Japan. De gebouwen zelf zijn fel rood met goud geschilderd en met veel gedetailleerd houtsnijwerk. Het leek een beetje op de tempelcomplex in Nikko, waar je ook zo overdonderd wordt door alle kleuren en details.
Rondom de Heian-shrine liggen enorme tuinen en daar hebben we samen lekker rustig in rondgelopen. Ook hier was het een stuk rustiger dan in de bekende tempels. Toch wel een verademing.
De tuin bestond uit vier delen, waar de grote vijver toch wel het mooiste deel van was. Hier hebben we een tijdje gezeten samen en naar de visjes gekeken :)
Een lekker relaxte dag dus, waarbij we toch weer een andere kant van Kyoto gezien hebben!
Gekrabbeld door om
Labels: , , , ,

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)