Vorige zaterdag ben ik met een aantal studenten naar Kamakura gegaan. Dit was het laatste weekend van de zomervakantie en een uitstekende kans om nog even te genieten voor de universiteit weer begint. Kamakura is een klein stadje in de buurt van Tokyo, vooral bekend om het grote Buddha-standbeeld dat er staat en de vele (zen) tempels en het strand.
Eerst hebben we de Tsurugaoka Hachiman Shrine bezocht, met twee shrines met een hoge trap ertussen. In de bovenste shrine kon je een boodschap of bericht achterlaten op houten bordjes. Hier waren meer berichten in het Engels of simpel Japans geschreven. Erg leuk om te lezen wat mensen voor berichtjes hebben achtergelaten...
Na het verplicht tempel-bekijken zijn we gaan lunchen en als toetje hebben we een zoete-aardappel softijsje gegeten. Ik ben maar voor de mixvariant (half zoete aardappel/half vanille) gegaan. Met vanille erbij zal het in ieder geval wel te eten zijn ;) Ik wil best experimenteren, maar niet met eten!
Daarna zijn we met het lokale treintje twee stations naar de Amida Buddha gereden. Gelukkig hebben we niet het hiking pad genomen zoals toen ik met Danny en mijn ouders in Kamakura was. Toen begonnen we pas laat in de middag aan het pad en wisten we nog niet dat het zo lang en uitputtend zou zijn. Ik had als enige bergschoenen aan en mijn moeder was op hakken. Ik kan je wel vertellen dat het een hele ervaring was. En toen we eenmaal waren begonnen konden we ook niet meer van het pad af. Ik weet nog hoe blij we allemaal waren toen we weer op de gewone weg stonden :)
De Buddha zag er nog steeds hetzelfde uit en het stikte ook weer van de toeristen net als de vorige keer. Maar de hele reden dat ik mee wilde gaan was niet de Buddha, tempels of zelfs de ijsjes.
Nee, ik wilde heel graag weer eens naar het strand en hopelijk ook zwemmen. Sinds we in Japan zijn we hebben niet echt strand gezien. Japanners hebben het grootste deel van de stranden beton gestort en vlakbij Tokyo of in de baai van Osaka zou ik niet willen gaan zwemmen, aangezien het water daar vast vies is. Maar Kamakura ligt een eind van de stad af en Japanners zelf gaan er ook graag zwemmen. Ik was de enige met zwemkleren, dus hebben we allemaal maar pootjes gebaad in de golven. Toch ook leuk zoals je ziet ;)
We hebben nog even wat op het strand gedronken en grappige gesprekken gehad over hoe moeilijk Engels/Japans wel niet is en de "leukste" horrorfilms. Ook heb ik gepraat met een Turkse jongen die voor een paar weekjes in Japan was en hij vertelde dat zijn vriendin in Nederland woont en dat hij haar al een jaar niet gezien had door zijn studie. Daarom vroeg hij of ik Nederlands tegen hem wilde praten....hij verstond er niks van maar het klonk zo leuk en deed hem aan zijn vriendin denken. Heel raar hoor, praten tegen iemand terwijl je weet dat hij er geen klap van verstaat....
Toen zijn we terug gelopen naar het station en hebben de trein terug genomen. Van de reis terug heb ik niet veel meegekregen, behalve dat ik een keertje wakker werd gemaakt toen we moesten overstappen :) Alleen hebben ze jammergenoeg in Japan het idee dat de trein zo koel(lees koud) mogelijk moeten zijn. Dus buiten is het 35 graden en in de trein 20 ofzo. Je wordt spontaan onderkoeld als je een tijdje in zo'n trein zit en als je de trein uitgaat dan loopt je tegen een 'muur van hitte' op waardoor het zweet je meteen uitbreekt. Niet gek dat al die Japanners in de zomer ziek worden. Toen ik dus half onderkoeld en halfwakker in Shinjuku aankwam ben ik maar meteen naar huisgegaan. Gelukkig warmde ik weer een beetje op toen ik terugliep naar huis en daar ben meteen weer op mijn bed gevallen :)
current mood: happy
current location: op het werk *oeps*
current music: Flavour of Life - Utada Hikaru
current favorite food: karee pan (curry brood)
bordjes met wensen/berichten
iedereen voor de tempeltrap
sakevaten, gegeven aan de tempel
Amida Buddha
bootjes op het strand
zee
poedelen in de zee met Kyoko-san
Geen opmerkingen:
Een reactie posten