Een paar daagjes Tokyo

hoihoi allemaal,

We zijn heelhuids teruggekomen in Osaka. Het congres was erg leuk. We hebben een aantal "collega's" ontmoet; mensen die ook met een JSPS-beurs in Japan zitten. Ook kwamen we erachter dat op onze verdieping nog twee mensen wonen die ook in november hiernaartoe zijn gekomen met zo'n beurs. Daar gaan we denk ik nog wel een paar keer mee afspreken.
's Avonds zijn we met een aantal gaijin (buitenlanders) naar een cafe gegaan en hebben ervaringen uitgewisseld over onze eerste maanden hier. Heel erg verhelderend.

Tokyo is een erg drukke stad, nog veel drukker als Osaka. Ik dacht dat het metro/treinen-stelsel in Osaka al ingewikkeld was, maar toen ik dat van Tokyo zag, werd ik wel een beetje wanhopig. En het ergste is, als je eindelijk op het goede station bent aanbelandt, dan heb je een stuk of 10 verschillende uitgangen. Op onze routebeschrijving voor het hotel stond alleen uitgang 3 en 6 aangegeven. En wij namen natuurlijk een andere uitgang..... handig.


De eerste dag ben ik lekker de stad ingegaan, terwijl Danny allemaal praatjes had. Het was superdruk in de metrostations. Bij het station Shibuya stond een standbeeld van een hondje, die iedere dag voor het station op zijn baasje wachtte en dan mee terug naar huis liep. Toen het baasje doodging, bleef de hond iedere dag op het station wachten. Blijkbaar is Edinburgh niet de enige stad met een beroemd hondje. Maar of allebei de verhalen waar zijn??


De tweede dag ben ik 's ochtends naar de Imperial Gardens geweest, een heel groot park in het midden van de stad waar vroeger een groot kasteel stond. Het was een heel groot park, en er was helemaal niemand zo vroeg op de ochtend. Het was fijn om even niet omringd te zijn door (Japans pratende) mensen. Je kon de vogeltjes horen fluiten. Een heel groot verschil met de dag ervoor.



s' Middags zijn we met zijn allen naar het Sumo-worstelen gegaan. Dat is echt een hele happening. Het eigenlijke gevecht duurt maar een paar seconden, maar er zit een hele ceremonie omheen, en er zijn een aantal gevechten op 1 dag. Het was wel leuk om te zien. Toen Danny hoorde wat een sumoworstelaar verdient (4 miljoen Yen per maand) dacht hij er even over om van baan te wisselen, maar dat leek mij nou niks. Ze zijn best gespierd, maar ze hebben wel een dikke buik en de levensverwachting van een sumoworstelaar is een stuk lager dan gemiddeld (suikerziekte en zo).


We kregen ook bento (een japanse lunch), en ik vind het er nog steeds niet lekker uitzien :( Maar gelukkig had ik al wat gegeten, dus had ik niet zo'n honger.


Op vrijdag zijn we eerst naar een "life safety learning centre" geweest. We kregen we te horen wat voor veiligheidsmaatregelen je kunt nemen (zoals je kasten vastzetten zodat ze niet zomaar omvallen) en wat je nu precies moet doen tijdens een aardbeving. Ook konden we zelf een aardbeving meemaken en wat we geleerd hebben in praktijk brengen. Als je goed kijkt kun je ons herkennen in de foto hierboven bij de deur ;) Danny heeft nu eindelijk zijn aardbeving meegemaakt ;) Het was wel grappig, maar ook goed om te weten wat je moet doen aangezien de kans groot is dat we een aardbeving meemaken.

Daarna zijn we naar het Tokyo-Edo museum geweest en hebben we nog een tempel bezocht. Toen was het weer tijd om de trein te nemen naar huis. Een heel erg leuke week, maar ook erg vermoeiend. We waren erg blij om weer thuis te zijn. We verstonden de mensen nog steeds niet, maar we herkenden tenminste de omgeving :D