Vandaag was het tijd om Japan te verlaten en het vliegtiug te nemen naar huis. De laatste nacht heerlijk geslapen in een ryokan(japans traditioneel hotel) in Narita vlakbij het vliegveld. Nadat ik wakker was geworden en geontbijt had kreeg ik van de mensen van de ryokan een lift naar het station en was binnen 10 minuten op het vliegveld. Een heel stuk relaxter dan vanaf Tokyo vroeg in de morgen de trein te nemen. Toch was ik nog steeds moe was en was dus ook blij dat ik mijn grote koffer kon inleveren en met mijn rugzakje even kon gaan snuffelen in de winkels op het vliegveld. Er waren natuurlijk veel souvenirs en......gelukkig een Starbucks! Dus kon ik nog even genieten van een laatste cappuccino en een broodje.....heerlijk!
Na nog even wat rondgelopen te hebben ben ik door de douane gegaan. Nu moest ik mijn alien kaart afgeven, het laatste stukje Japan dat ik nog had *snif snif*
Het was heel raar om in het vliegtuig te stappen in mijn eentje. Tot nu toe had ik altijd gereisd met Danny, maar hij was al weg. Danny had ook al gezegd dat het vliegveld in Moskou erg vies en klein was.....
Ik zat gelukkig aan het gangpad zodat ik tenminste mijn benen kwijtkon, maar naast mij kwam een verkouden rus te zitten die de hele tijd zijn neus aan het snuiten was. Gelukkig kon ik nog wel een beetje slapen en kijken naar de afstanden die we afgelegd hadden. Het vliegveld in Moskou waar ik moest overstappen en een paar uur wachten viel me erg mee. Het was wel druk, maar er zaten geen mensen op krantjes tegen de muur ofzo en het was niet nieuw maar wel redelijk schoon gebouw. Nou ja, de wc heb ik maar niet geprobeerd ;)
Het laatste stukje vliegen vond ik helemaal irritant. Ik had het helemaal gehad met reizen. Ik was helemaal uitgezeten en kon niet meer lekker zitten en al helemaal niet meer slapen. Gelukkig was dit stuk niet zo lang (maar 4 uur).Uiteindelijk heb ik dat ook overleefd en ben ik echt naar de bagage hal gerend en mijn koffer kwam er ook als eerste uit! Ik was dus al buiten voor mijn moeder een foto kon maken ;)
Danny's vliegtuig daarintegen was te laat en zijn koffer was een van de laatse....dus moesten we nog een half uur wachten voor hij tevoorschijn kwam. Hij deed of hij mij niet herkende met mijn korte haar...tss, nou zeg.
Zo kwamen we uiteindelijk aan in Nederland en zijn Danny en ik weer bij elkaar. We hadden elkaar wel gemist hoor, en iedereen thuis ook!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten