Merry Christmas and a Happy New Year!

Wij wensen jullie allemaal een fijne kerst (beter laat dan nooit) en een gelukkig nieuwjaar!!!


Hebben jullie een gezellig weekend gehad? Wij in ieder geval wel. Hier was het erg leuk, maar wel erg ver weg van jullie. We hebben vrijdag sneeuw gehad, terwijl ons verteld was dat het in Osaka bijna nooit sneeuwt. Maar er lag mooi wel 5 cm sneeuw. Van die lekkere plaksneeuw waarmee je goed sneeuwballen kan gooien. Dat werd dan ook gedaan op het grote sportveld naast het international house. Een jongen had zelfs zijn shirt uitgedaan (!) en hij werd meteen door iedereen bekogeld. Dan moet je dat ook maar niet doen :P . Ik vond het wel erg leuk (hmmmm!?), maar Danny vond dat maar stoerdoenerij.


Op zaterdag hadden we besloten om het Umeda Sky Building te bezoeken. Het is een enorm flatgebouw met 40 verdiepingen en vanaf het dak heb je een fantastisch uitzicht over de stad. Maar dit bleek niet de enige attractie te zijn! Er was namelijk een echte "Weihnachtsmarkt" georganiseerd, met ingevlogen Duitsers (met bierbuik), worst en gluhwein...... Danny voelde zich meteen helemaal in zijn element (*grin*). Ook waren er van die namaak Duitse houten huisjes waar ze allemaal duitse prullen verkochten. En natuurlijk was er een enorme kerstboom.


Zondag hebben we samen thuis doorgebracht, kerstliederen zingend bij ons kerststalletje (we wish you a merry christmas!!!) en als kerstmaal hebben we rijst met gehaktballetjes in tomatensaus gegeten (is weer eens wat anders :) ). Het was heel erg raar om niet bij je familie te zijn op die dag.


Maandag moesten we gewoon werken, geen tweede kerstdag voor ons... :( . We zijn naar een huizenbemiddelingsbureau gegaan samen met Asahi-san (die kende daar iemand). Ze had aangeboden
om samen met ons naar dat bureau te gaan omdat ons Japans zich beperkt tot Ohayo gozaimas (goedemorgen), arigato gozaimas (dankjewel) en onegai shimas (alsjeblieft).

Die avond hebben we op de afdeling nabe gegeten. Nabe is een soep met heel veel ingredienten, en wordt veel gegeten door studenten. Er zit onder andere een vissekop, paddestoelen, kool, oesters en konjaku in. Ik zag wat er allemaal inging en toen werd ik een beetje bleek geloof ik. De Oden viel de vorige keer erg tegen, maar nu vond ik het eten erg lekker.
Na de soep was er keekie (oftewel taart)!! Dat is een erg Japanse gewoonte, en afgelopen weken kon je overal kerst-taarten kopen met kerstmannetjes en rendieren erop. Een erg goede gewoonte, moeten we maar overnemen. En er was natuurlijk sake en bier (allebei erg lekker) en aangezien Japanners niet zo goed tegen alcohol kunnen maar wel evenveel drinken als wij werd het al snel erg gezellig :) .

Toe we naar huis liepen om te gaan webcammen met mijn ouders en broers en zussen (echt waar!) nodigde Terashima-san (Danny's baas) ons uit om nog ergens wat te gaan drinken. Dat konden we natuurlijk niet afslaan en zo kwamen we in een kiprestaurantje in de buurt van de campus terecht. Daar hebben we lekkere rum gedronken en wat kipgerechtjes gegeten. Het raarste gerecht was kippelevertjes met sesamzaadjes die je in een sesamsausje moest dopen. RAUWE kippelevertjes welteverstaan! Danny en ik keken elkaar aan van wat is dit nou weer, maar toen we het probeerden was het erg lekker. Je moet niet teveel nadenken over wat je eet.

Ik verlang terug naar de tijd dat ik alleen cherrytomaatjes niet lekker vond....

Santa....san???

Hoihoi allemaal,

hebben jullie een fijn weekend gehad? Wij hier in ieder geval wel. Wij hebben (een heel heel klein beetje) sneeuw gehad op zondagochtend!! Ik heb er maar snel foto's van gemaakt voor het weggesmolten was. Het is hier best koud, maar in de zon warm je snel op. Je kunt het ook voelen als de zon schijnt, zo sterk zijn de stralen nu nog.....wat zal het dan deze zomer wel niet worden??

Zondag was er een “Christmas Party” in het international house. Een collega van ons, Wang-san, woont ook in het international house (ze is Chinees) en daar hadden we mee afgesproken. Er was Japans eten klaargemaakt en ook sandwiches en appelcake. Sommige dingen waren erg lekker, andere ietsje minder (Danny probeerde rijstdeegballetjes :P ). Daarna was er voor de kleintjes een poppenkastshow met santa-san (zo noemen ze hem ECHT) en rudolph het rendier, met een lichtgevende neus. Dat was erg grappig. Na de poppenkast moesten de kindjes “Santa-san!” roepen. Er kwam een wel heel erg Japans uitziende kerstman cadeautjes uitdelen.
Japanners zijn niet katholiek en snappen niet echt waar kerst over gaat, maar ze houden wel van een feestje. Dus vieren ze dit ook. Maar het is geen tijd voor familie ofzo. Met de kerst ga je met vrienden uit en spreek je met je liefje af :) ,....heel anders als bij ons. Maar de dag na kerst gaan alle versieringen de deur uit, want met nieuwjaar vieren ze hun eigen feest (ik weet even niet meer hoe het heet) en daarbij gaan ze wel de familie bezoeken. Ik zal er na de kerst meer over kunnen vertellen ;)


Ook hebben we voor het eerst deelgenomen aan een theeceremonie. Een aantal Japanse vrouwen waren speciaal voor deze gelegenheid in een kimono gekleed. Het is ook een echte ceremonie, dat maken van de thee. Je moet een opleiding volgen om dat te kunnen doen!
Het theedrinken zelf gaat ook volgens een aantal vaste stappen. En aangezien Wang-san al eerder een theeceremonie had bijgewoond (ze is al twee jaar in Japan), kon ze ons precies uitleggen wat we moesten doen.
Eerst krijg je een heel erg zoet snoepje. Als je dat ophebt krijg je een kopje met opgeklopte groene thee. Maar voor je mag drinken moet je je kopje twee keer draaien met je hand, en in drie slokjes alles opdrinken.
De thee smaakte veel zachter dan ik verwacht had. Hiervoor had ik wel eens Japanse groene thee gedronken, maar die smaakte erg bitter. Deze thee smaakte veel lekkerder.


We hebben ons laatste postpakket gekregen. Die was tegelijkertijd verstuurd met een ander pakket. Maar we zagen dat het pakket was opengemaakt (misschien rammelde het teveel ;) ) en waarschijnlijk was het daarom later. Nu hebben we ons kerststalletje eindelijk! We hebben geen kerstboom dit jaar en ook geen kerstvakantie (*snif snif*). Maar nu hebben we wel een kerststal!!
Danny en ik zijn nog niet echt in de kerststemming, misschien omdat we de kerstboom al in november gezet hebben :P . Het is hier 's ochtends ook niet zo donker als in Nederland (het is hier om 7 uur al licht), en dat associeer ik toch wel met de kerst. Maar we hebben wel al sneeuw gehad, wel te weinig voor sneeuwballen jammer genoeg..... maar misschien komt dat nog.

Lab Rats

Hallo allemaal,

alweer een week voorbij (yes bijna weekend!) en ik schrijf nog even snel even een berichtje. Hier gaat alles goed. Ik begin Nederland (en jullie) toch wel erg te missen. Hier is alles net iets anders of heel erg anders. Maar sommige dingen geven me toch het gevoel weer een beetje thuis te zijn (zie foto) ;)

Danny en ik zijn samen in het lab aan het werk en aan het zoeken waar alles staat (op flessen en kasten staat natuurlijk alles in Japanse tekens), maar met onze beperkte kennis van de Japanse tekens komen we toch al een eind!


Boodschappen doen is nog steeds een beetje een probleem, maar ik heb nu een mega-supermarkt gevonden waar ze zelfs verse groenten hebben (en mega-grote appels). Het logo is een tomaat, dus noemde ik het altijd "The Red Tomato Shop"(kijk maar eens naar "Ready, Steady, Cook op BBC2), maar Asahi-san vertelde me dat de winkel eigenlijk "Nissho" heet. Ze hadden daar heel veel vis, en ze hadden er ook heel veel verschillende soorten rijst. De minimale hoeveelheid die je kon kopen was 2 kilo en er lagen zelfs zakken van 20 kilo(!) rijst. Ze hadden veel snacks en instantvoer, maar weer helemaal geen blikgroenten. In ieder geval flink ingeslagen, want iedere dag uit eten gaan gaat na een tijdje ook vervelen ;)

Going to Mino Mountain!

Zaterdag hebben we lekker gelummeld. Eerst eens lekker uitgeslapen (om half 10 waren we allebei wakker ;) ) en daarna in onze kamer wat aangerommeld. Wel zijn we op tijd naar bed gegaan, want zondag wilden we wel weer iets gaan doen. Het was ons aangeraden om naar Minoo-mountain ( is een National park) te gaan (op 20 km afstand van Toyonaka), wat goed met de trein te bereizen was en in onze gids stond “inexpensive”, dus als echte Nederlander..... :D

Vanuit het station in Minoo kun je zo naar het bos lopen. Er staan veel Maple-trees, die in de herfst een dieprode kleur krijgen. Het was nu al een beetje laat in het jaar en de meeste bladeren waren al afgevallen en geel verkleurd. Het waaide een beetje en er vielen allemaal goudgekleurde blaadjes om ons heen, heel erg mooi.


Het hoogtepunt van de wandeling is de waterval (op één na hoogste in Japan) en in het boekje stond een mooie foto, waarbij het net leek of er alleen bos eromheen was. Toen wij er aankwamen stonden er allemaal winkeltjes vlakbij en voor de waterval waren er bankjes gemaakt. Toch niet helemaal wat we ervan verwacht hadden, maar toch wel mooi.















Toen we terug liepen zagen we ergens een grote vogel zitten (kijk maar naar de foto) (uhm reigerachtige, wie weet het??? laat een berichtje achter) en die was erg gefocust op iets in het water (die heel grote vis waarschijnlijk). Hij kon er niet zomaar bij, en het zag er erg komisch uit. Danny en ik bleven een tijdje staan, en na een paar minuten kwamen er steeds meer mensen bij ons staan om te kijken naar de vogel en de vissen. En toen we wegliepen stond er een hele groep mensen te kijken en te wijzen.... :)


Het lijkt iets typisch Japans te zijn om te gaan kijken als iemand anders ergens naar wijst....... Toen we een uur later weer langs de vogel en de vissen liepen, stonden er nog steeds mensen. Danny wil nog een keer ergens gaan staan en een kant uit wijzen en dan kijken wat er gebeurt :D..... humm, dat mag ie dus niet van mij, allemaal Japanners voor de gek houden, ze trappen er vast in ;)



Danny wilde ergens een trap opklimmen, en dat bleek het begin te zijn van” the Stairway from Hell” met treden die bijna zo hoog als mijn knie waren. Maar ja, als we eenmaal zijn begonnen dan gaan we ook door tot bovenaan, en het uitzicht was het ook wel waard. Boven was een uitkijkpost waar we een deel van de stad en de baai konden zien.

Daarna hebben we hebben de trein naar Umeda genomen, een hoofdstation in het centrum van Osaka. Daar zijn we naar de bioscoop gegaan en hebben kaartje gekocht voor de nieuwe Harry Potter film. Omdat er alleen nog kaartjes voor 's avonds waren, hadden we 4 uur over..........en dus zijn we gaan SHOPPEN!!! Danny vond dit een minder goed plan, maar we hebben ons toch wel vermaakt. De winkels in Japan zijn toch wel anders. In Osaka heb je een flatgebouw met allemaal kleine winkels, die bij elkaar op een verdieping liggen. Dus alle restaurants op een verdieping, alle juweliers hebben hun eigen verdieping enzovoorts. Toch weer heel anders als wij gewend zijn.


We hebben lekker gegeten in een klein restaurantje in hetzelfde gebouw als de bioscoop (en Danny heeft een ijsje gehad ;) ) en toen was het onderhand tijd voor de film. Die was erg goed, veel special effects en het stak goed in elkaar (voor een kinderfilm volgens critici).
Nog even terug met de trein en we zijn meteen ons bed ingerold. Al met al toch een erg druk dagje.

Na een lange stilte......

Hoihoi familie, vriendjes en vriendinnetjes,

Na een week stilte eindelijk weer een berichtje. Hebben Danny en Caroline het dan echt zo druk of doen ze net alsof ? ;)
Nee nee we hebben het vorige week erg druk gehad. Ik ga Danny meehelpen en straks microscoopwerk doen en daarvoor zijn we vorige week van dinsdag tot vrijdag mee bezig geweest.

Maar dinsdag zijn we eerst begonnen met onze eerste Japanse les in het International House waar we nu wonen (nog tot eind februari). Danny kan al bijna alle katakana-karakters lezen, maar tijdens de les werden vooral Hiragana-tekens gebruikt en die ken ik bijna allemaal al. Nu kunnen we vragen hoe laat het is en daarop antwoord geven.
's Middags zijn we begonnen met het snijden van de blaadjes. Die moesten een vierkante millimeter zijn, errug klein dus. Gelukkig was dat het moeilijkste.
Ook een andere student, Asahi-san moest ook hetzelfde doen, maar ze had een bloem (oftewel hana) in plaats van een blad.


Woensdag was een hele drukke dag. Ik heb de hele dag met Asahi-san zitten kletsen :P .... huh? Nou, we moesten steeds 15 minuten tussen iedere stap, en tussendoor hebben we over van alles zitten praten. Waar dat je goed kunt shoppen, waar de bioscoop ligt en hoe duur die is. Waar Asahi-san vindt dat ze lekker (en goedkoop) eten hebben, hoeveel broertjes en zussen we allebei hebben, de winkels en eetgelegenheden op de campus. Ik vond het erg leuk om eens te praten met iemand die hier de buurt een beetje kent, die me meer kan vertellen over de Japanse gewoontes en uitspraak van de taal. Asahi-san is Engels aan het studeren en zij vond het erg leuk om te oefenen met de taal. Ze sprak erg goed Engels, en als ze een woord niet kende had ze een soort van vertaal apparaatje wat erg handig was. Soms wist een van ons een woord niet en dan zetten we het op papier en meestal kwamen we er dan wel uit.

Een snelle update

Aangezien Danny de lappietoppie op zijn werk nodig heeft, en we op onze kamer geen internet hebben heb ik stukjes van een aantal dagen bij elkaar geschreven. Have fun reading!


Een weekend Osaka!

Vrijdag was er een borrel voor alle buitenlandse studenten en medewerkers op de Toyonaka-campus. Iedere buitenlandse gast moest zich voorstellen, en de meesten deden dat in het Japans (waar wij nog steeds niks van verstaan :O). We hebben voor het eerst sake gedronken en dat erg lekker. Ook was er Japans eten bij, waarvan we stokjes met gegrild vlees(sate zonder saus :P) hebben gegeten en ook sashimi (rauwe vis gedoopt in een sojasaus met wasabi) => we waren op de dappere toer! Het was nog best lekker ook (voor een keertje.....)
Ook hebben we Eric Miller ontmoet, dat is diegene die die website met foto's van Toyonaka-campus had gemaakt.(LINK) Hij was erg verbaasd dat wij zijn galerij hadden gevonden en dus wisten hoe zijn kamer eruit zag :D.
Opeens ging er bel en was de borrel afgelopen (zo gaat dat blijkbaar in Japan (borrel van 5 tot 7!), maar we zijn gewoon doorgegaan op het lab bij Terashima-san (iedere vrijdag borrel :D). Het was toch nog wel een beetje laat toen we naar huis gingen.... Maar tot Danny's grote vreugde hoef je zaterdag niet te werken, en konden we uitslapen zaterdag!

Maar Danny had maandag praatje en ging na 12 uur toch nog maar even naar de uni om te werken. Daarna hebben we boodschappen gedaan en hebben in een restaurant gegeten dat “DutchOven” heet....... Het had een westernlook, compleet met Japanner met cowboyhoed :P. Hij kon wel lekkere cocktails mixen!!

Zondag zouden we Nara geen bezoeken, maar Danny's praatje was nog niet af. Tegen de middag begon het enorm te gietenen te onweren en waren we blij dat we de wandeling door Nara niet gemaakt hadden. We hebben samen voor het eerst gekookt (na een week fastfood en restaurants ;) ).

Vandaag had Danny zijn praatje. Vlak voordat hijn het moest doen hoorde hij dat het niet voor 5 a 10 mensen was, maar voor 20 a 25....... en hij was al zo nerveus.......
Het ging erg goed. Daarna werd er gezamelijk schoongemaakt in alle labs en kamers. Dat kennen we in Nederland niet, dus was het even wennen....

Danny en ik zijn allebei bezig met een Japans alfabet te leren kennen (ik leer nu hiragana, Danny leert katakana) en toen samen kunnen we al de halve menukaart lezen ;P Dat wordt nog wat!

NEWSFLASH

even wat foto's van afgelopen week bij elkaar!


http://www.xs4all.nl/~caroboom/up/images/index.html

binnekort meer nieuws!

another day

hoi hoi,

hoe gaat is allemaal daar in Nederland? Nog steeds sneeuw? Hier is het een stuk kouder geworden en de zon schijnt niet meer. :( We zijn al wel een beetje gewend hier, maar Japanners spreken niet zo veel en goed Engels als we verwacht hadden. Danny's baas, Terashima-san (zo hoor je dat hier te zeggen) kan goed Engels, maar bij andere mensen is het Engels niet zo goed verstaanbaar.

We zijn al zoveel rare dingen tegen gekomen dat wil je echt niet weten. Zo werd er woensdagavond (onze eerste avond in ons "appartement") rond 7 uur opeens aangebeld en stond er een klein Japans mannetje voor de deur. Hij begint meteen in het Japans tegen ons te praten en het enige woord wat we kunnen verstaan is terebri, wat hij 20 keer herhaalt in 1 zin. Danny en ik kijken elkaar vragend aan, en dan heeft Danny door dat het over de televisie-aansluiting gaat (alsof we nu al een tv zouden kunnen hebben :P). Danny zegt television en het Japanse manntje herhaalt zijn verhaal in het Japans, maar zegt nu television in plaats van terebri........alsof we het nu wel snappen!! :P
Dan proberen we de komende 5 minuten uit te leggen dat we geen tv hebben door no television te herhalen. Daarna herhaalt het Japanse mannetje 20 keer " no television", en krijgen wij een foldertje..... En al die tijd probeer ik mijn lachen in te houden, want ik kan precies op zijn helm kijken en er staat " I am always in improvement" op!! (lol)

Nou ja, tegen zulk soort dingen loop je dus op. Er zijn ons al een aantal dingen opgevallen hier:
* Ze hebben twee verschillende soorten wc's, of een soort bak in de grond waar je boven moet hurken, of een zitwc met 10 verschillende knoppen en brilverwarming en twee verschillende manieren van door trekken........
* Als je iets in een winkel koopt, doen ze dat in een plastic tas, die ze dichtplakken.
* Boodschappen doen is een hele ervaring. Ze hebben veel instantfood en als je op de verpakking kijkt weet je nog niet wat er allemaal inzit.
* Ze overal automaten hebben staan met flesjes drinken en sigaretten, maar nergens met eten of snoep.
* En ze wel 10 verschillende soorten afvalbakken hebben, voor blik en plastic flesjes en kranten en tijdschriften niet in dezelfde bak mogen.
* Op de campus zijn ze erg sportief; van 'sochtends vroeg tot 's avonds laat zijn er mensen aan het sporten op het sportveld.

* We keken tv in het hotel en we zagen dat de nummering niet helemaal klopte ;) ...kijk maar eens hierboven!

We zitten nu in een appartement op de campus (nog geen 5 minuten lopen van Danny's werk) en dat is maar goed ook want hij gaat door tot een uur of 8/9........ iedereen doet dat. En daarna gaan we pas eten. Ik heb de campus al doorgelopen en ben naar mnt Machikaneyama gegaan. Wij zouden het niet eens een berg maar een heuvel noemen, zo weinig stelt het voor. Dat vond ik dan wel weer grappig. Ik dacht dat ze dat alleen in Nederland deden ;)

Ik ben nu eindelijk een beetje gewend aan het feit dat ik omringd ben door Aziaten. In het begin keek ik er iedere keer van op dat iemand er Japans uitzag. Heel suf was dat. Nu valt het me op als iemand er niet Japans uitziet, zoals toen ik mezelf onverwacht in de spiegel zag (lol).

eten in Japan

Vanochtend hebben Danny en ik het Japanse ontbijt geprobeerd, en het was geen ervaring die ik snel zal willen herhalen....... We kregen miso-soep (iets met soja), die was warm en zout en was op zich wel te eten. Daarbij zat rijst en een aantal kleine bakjes met vis, zeewier en ander ondefinieerbare dingen (*yuck*). De Japanse rijst is op zich erg lekker, een lekkere plakrijst (anders kun je het natuurlijk niet met stokje eten *duh*), maar wat er allemaal bij zat in die bakjes had een heel sterke smaak. Er was witte stukjes vis (ging nog wel), de zeewier heb ik maar niet geprobeerd en rauwe inktvis (die Danny heel vissig vond smaken). Ook waren er kleine bruine harde stukjes, waarvan we later dachten dat het waarschijnlijk ook inktvis was, maar toen ik dat bij mijn rijst al moets ik kokhalzen...... Om alles weg te spoelen was er Japanse groene thee, ook een smaak waar je erg aan moet wennen. En dat alleen nog maar het ontbijt...

Ik denk dat het voor ons iets te sterke smaken waren voor op de nuchtere maag. Ik denk dat we het nog wel een keer proberen, maar dan als we al iets meer aan het Japanse eten gewend zijn :)

ohayo gozaimas(goedemorgen)

Vandaag zijn we samen naar Kyoto gegaan. Dat was nog een hele toer. We vroegen de weg bij de balie, maar het was niet helemaal duidelijk welke trein we moesten hebben. Het treinstation was toch best makkelijk te vinden (ondanks de onleesbare borden), maar voor de kaartjes moesten we een automaat bedienen. Dat was me toch moeilijk. Alles in het Japans en geen knopje "English" te vinden (*argh*). Gelukkig werden we geholpen door een Japanse man, die zelf naar Tokyo moest en voor ons snel een kaartje heeft gekocht en ons tot het hoofdstation (Umeda) heeft meegenomen.

De treinreis verliep voorspoedig en zo kwamen we aan in Kyoto. We stonden meteen midden in het centrum. Het was daar iets kouder als in Osaka (maar 14 graden!) maar toch erg lekker. We zijn door een winkelstraat gelopen naar een park. Later lazen we in de Lonely Planet-gids dat we langs een theehuis zijn gelopen waar nog echte geisha's werken (wauw). Het was een heel ander park dan wat wij gewend zijn, met een aantal shrines (tempels) en een soort begraafplaats. Wel zagen de bomen er spectaculair uit, met felrode en gele bladeren.

Daarna zijn we weer terug naar de Umeda gegaan, want Prof Terashima had gezegd dat daar een grote boekwinkel zat. Het bleek een enorme boekwinkel te zijn, je kon er in verdwalen. Gelukkig hadden ze ook Engelse boeken en Engelse boeken over de streek. We hebben twee boekjes gekocht sightseeing Kyoto en sightseeing Osaka. Allebei met kaart, dus nu kunnen we ook dingen aanwijzen die leuk zijn als je langskomt.

Uiteindelijk waren we allebei erg moe en wilden we de trein naar huis nemen, maar omdat we op de heenweg niet goed opgelet hadden, wisten we niet precies welke halte we moesten nemen. De halte heette iets met Hankyu, maar dat bleek de naam van de treinmaatschappij te zijn (*argh again*). Dus toen hebben we maar gegokt, maar dat was achteraf gezien een halte te vroeg. Tegen die tijd hadden we het door en zijn we toch nog op de goede halte uitgestapt en konden we gelukkig snel ons hotel vinden :)

Toen kwam het grootste avontuur van de dag: het avondeten! We gingen op zoek naar een gezellig restaurantje, waar ze ook nog engels zouden spreken. Maar overal waar we langs kwamen was het menu in het Japans!! We hebben een uur rondgelopen en zijn toen bij een Japanse Italiaan terechtgekomen.....angsthazen die we zijn :P . Ook hier was het menu in het Japans, maar het eten was in ieder geval wel Italiaans. De pasta was heerlijk, echt een aanrader. Onze kennismaking met de Japanse keuken laat nog eventjes op zich wachten, maar we hebben twee jaar ;)

Danny heeft besloten dat hij morgen het Japanse ontbijt wil in plaats van het Europeese ontbijt, dus dat is al erg gewaagd....

Konnichiwa! (hallo dus)

Hoi hoi allemaal daar in dat koude Nederland,

Dit is ons eerste berichtje uit Japan. We zijn heelhuids aangekomen en zitten nu in ons hotel (dit is maar voor 3 nachtjes). Eventjes was er toch nog stress, want bij het inchecken bleek dat het vliegtuig overboekt was en kregen we geen stoelen toegewezen(aaahhh). Gelukkig konden we toch nog mee, maar wij waren niet blij met al dat gedoe. We zouden worden opgehaald worden door prof. Terashima (Danny's nieuwe baas) en aangezien het daar nacht was en we alleen zijn nummer van het werk hadden, konden we hem niet bereiken.

(dit is geschreven door Danny)
De vliegreis was best wel aangenaam. De Boeing 777 van KLM heeft een “entertainmaint” system waarmee je veel films en series kan bekijken. Er staan ook wat simpele videogames op, en je kan er zelfs in principe (tegen betaling) emails en smsjes mee sturen (dit laatste werkte voor geen meter want het ding steeds read-errors kreeg met mijn creditcard). De vlucht duurde 11 uur, en ik heb geprobeerd om wat te slapen, dit lukte natuurlijk toch niet zo goed dus we hebben op de dag van aankomst de hele middag in bed gelegen.
(einde Danny)

Ik (Caroline) heb me de hele reis zo vermaakt met het videosysteem en met naar buiten kijken, dat ik helemaal geen zin had om te slapen. Toen we uit het vliegtuig kwamen was ik wel helemaal kapot {O

Van Kansai airport zijn we met de buslijn 8 voor ¥ 1700 pp (effe opletten mensen die willen komen!!) naar Osaka airport gegaan. Het duurde bijna een uur, dus heb ik wat slaap in kunnen halen :) . Daarna hebben we Prof. Terashima voor het eerst ontmoet. Het lijkt ons een heel aardige man. Nadat we de spullen in zijn auto haden gedaan rende(!) hij terug met het wagentje. Dat zeg er heel komisch uit, maar sindsdien hebben we wel meer volwassenen zien rennen, dus het zal wel normaal zijn :) . Ze hebben wel een goede conditie, die Jappanners ;) . Terashimasan stelde voor dat we vandaag naar Umeda (een wijk in Osaka) zouden gaan en morgen naar Kyoto (op een soort van vakantie). Dat naar Umeda gaan hebben we niet gered, maar morgen gaan we wel naar Kyoto.... lijkt me erg leuk.

(voor iedereen die zin heeft om langs te komen!!)
Het hotel waar we nu zitten (Ivory) is misschien wel een aanrader voor mogelijke bezoekers, maar alles is wel in Japanse maten (4x3 m, en een badkuip van 1,20 m lang). Een overnachting op een 2-persoonskamer kost ongeveer kyu-manen (¥ 9000). Zometeen gaan we het ontbijt (niet inclusief, kost ¥ 1000) eens testen (en het was erg lekker ;) )
(einde reclamepraatje)

Een paar dingen die ons nu al zijn opgevallen:
auto's rijden inderdaad links, en de mensen lopen links
kijk goed op automaten of ze ook een “english” button hebben anders snap je er geen hout van :P
mensen gapen en hoesten ook in het openbaar, en ze krabben wel eens aan hun neus (schijnt allemaal “not done” te zijn)
de mensen zijn erg behulpzaam
dat de televisie 12 zenders heeft, maar geen zender 5 of 7
veel wegwerpartikelen (zoals hier in het hotel, hebben we wegwerp-scheermes, -kam, -tandenborstel, -zeep, -shampoo en een -douchekap)

en dit was nog maar de eerste dag!

inpakken en nu?

hoihoi allemaal,

nog even een klein berichtje voordat we jullie gaan verlaten. Alle koffers zijn ingepakt, alles is gereed voor vertrek. We hebben van bijna iedereen afscheid genomen en nu is het wachten op het vertrek.
De laatste weken waren wel moeilijk, steeds maar afscheid nemen van mensen die je heel lang niet meer zal zien. Toch heb ik nog steeds niet het gevoel dat ik over een paar dagen aan de andere kant van de wereld zal zitten... Ik zal iedereen missen, maar heel veel mensen hebben al beloofd om langs te komen, dus het zal nog wel eens druk worden ;)

Maar je kunt onze ervaringen volgen op ons weblog. En als je op de tekst wilt reageren kun je hieronder op comments klikken en een reactie achterlaten....

De bruiloft!

Eindelijk was het de 19e! Ik moest 's ochtends op om naar de kapper te gaan en het was nog helemaal stil in huis toen ik wegging..... Dat was wel anders toen ik terugkwam een uurtje later.. Papa en mama waren er al en Regina en Jeroen ook al en iedereen was al wakker (en aangekleed!) en voor koffie thee aan het zorgen. En op de voordeur hing een poster met "Hulde aan het bruidspaar" (nog bedankt Pietje en Nienke!). Dat was wel even thuiskomen in een chaos...

Vanaf toen is de dag als een wervelwind gegaan. Gezamelijk naar het stadhuis, het op tijd ja zeggen en daarna lunchen op boeckstaetehof. De ambtenaar van de burgelijke stand vond het erg dat hij niks over ons wist en er wel zoveel mensen waren. Maar na ons een paar vraagjes gesteld te hebben, kon hij ietsje meer vertellen. Natuurlijk zeiden we allebei ja, en een paar handtekeningen later waren we dan toch echt getrouwd........

Daarna hebben we heerlijk geluncht op het boeckstaetehof bij Pietje en Nienke. Ik mocht helemaal niet meehelpen, alleen gaan zitten en mooi zijn ;) Er was vlaai uit limburg (bedankt papa en mama Tholen), chocotaart en appeltaart(bedankt Nienke!), chococake (thanks Pietje) en appelcake. Daarna hadden we soep, balletjes in tomatensaus en worstjes met broodjes. Het was allemaal superlekker.

Daarna zijn we naar het Afrikamuseum gegaan. Het duurde even voor iedereen er was. We hebben eerst een rondleiding gehad met uitleg over verschillende beelden. Daarna mochten we zelf aan de gang met klei! Er kwamen heel erg leuke dingen uit (papa's dino bevoorbeeld :P).

Daarna had iedereen het erg koud van het buiten lopen en wilden iets gaan drinken in het restaurant. Maar dat bleek dicht te zijn en daarom zijn we naar de duivelsberg gegaan en hebben in "De Wigwam" iets gedronken. Daar werd ik in ieder geval wel weer warm van!

Dan naar het Augustinus om te gaan eten. Er waren verschillde tapas, ik vond de aardappeltortilla en de champies in filodeeg toch wel het lekkerste. En het makkelijke was dat het feest op dezelfde plek was, behalve dan voor Paul die er twee uur over deed om het te vinden [( .....met een beetje hulp van Danny natuurlijk (stuurt hem terug terwijl hij voor het gebouw staat :) ).

Gelukkig kon verder iedereen het goed vinden. Het was een heel gezellige avond. We hebben zelfs nog gedanst! We hadden zelf de muziek samengesteld, met een aantal foute seventies nummers, een aantal liedjes van Dannies vakantie naar Spanje (zo mogelijk nog fouter) en een aantal liedjes die gedraaid werden toen we elkaar net leerden kennen.

Rond een uur of half 1 zijn waren wij met Danny's ouders als enigen nog over en zijn we naar ons hotel gegaan. We hebben overnacht in Oortjeshekken, en 's ochtends met de ouders van Danny ontbeten. Een goede afsluiting van een fantastische trouwdag!

vrijgezellendag

Zondag was mijn vrijgezellendag. Samen met alle zussen en mijn moeder zouden we iets leuks gaan doen, en ik zou niet in een bunnypak hoeven. Daar was ik al heel blij mee....
Ik had aan papa verteld dat ik al wist dat we ergens gingen eten, dus die had van te voren al wat verteld. Ja, ik ben soms een beetje gemeen, he! :)
Maar toen ik zondag iedereen kwam en ik in de kamer moest blijven en de rest ergens ging smoesen kreeg ik het toch wel een beetje benauwd..... :o

Danny moest natuurlijk erg lachen..aargh..... Maar gelukkig viel het allemaal erg mee. Ik kreeg de grote koffer van Bettina cadeau (om te gebruiken wel te verstaan !) en een Japanse kamerjas. Ook kreeg ik kindersurprises (chocolade EN een verassing, beter kan natuurlijk niet!), echte hollandse broodjes worst (ga ik erg missen) , twee spaarpotjes (zouden ze er iets mee bedoelen?), sokken en twee tassen (handtas voor 't mooi en een grote voor het handig).

Daarna gingen we voor een high tea naar Breda. Daar hebben we heel erg lekker gegeten en goed bijgepraat. Er waren sandwiches, cake, muffins, scones, yoghurt met fruit, omelet en bonbons. Het was erg veel maar we hebben goed onze best gedaan om het op te krijgen!

Ook had Regina een boekje meegenomen waar allemaal wijze lessen voor de getrouwde vrouw in gezet konden worden. Ik ben reuze benieuwd wat er allemaal instaat!

Zie de dag stralen!!

Danny heeft me eindelijk ten huwelijk gevraagd (maar een week van te voren!)....... Ik heb al gedreigd om nee te zeggen als hij het zou vragen, maar hij deed het zo romantisch dat ik geen nee kon zeggen.

Het begon vanochtend. Ik dacht dat we naar Nijmegen zouden gaan en nog wat laatste boodschapjes zouden doen. Maar niets was minder waar. Danny was 's ochtends mij allemaal aan het haasten, en ik mocht bijna geen spullen meenemen. Ik dacht dat hij gewoon aan het stressen was over wat er allemaal nog gedaan moest worden en over dat hij volgende week zou gaan trouwen.

In Den Bosch zei Danny dat we uit moesten stappen. Ik had echt geen idee wat we zouden gaan doen. Tot we bij de bushalte gingen staan waar Efteling op stond. Danny zei dat ik zo gestresst was en hij me een dagje wilde laten ontstressen. Dat vond ik echt superleuk. Ik maak me veel te druk over de bruiloft en alles moet geregeld zijn, dus was het wel goed dat ik even een dagje afgeleid was.

Maar toen we in Droomvlucht zaten heeft Danny mij ten huwelijk gevraagd! Op het laatste stuk, waar je zo snel naar beneden draait. Toen we boven zaten is Danny op zijn knieen op het bankje gaan zitten en heeft hij het gevraagd.... En omdat de ringen nog niet klaar waren had hij al mijn ringen meegenomen en die deed hij toen allemaal om mijn vingers.. aaahhhh wat romantisch is mijn Danny toch. Ik was helemaal in tranen en heb natuurlijk ja gezegd.
Het was echt een moment om nooit meer te vergeten...

gezellig vriendinnen-weekend

hoihoi,

Nee hoor we zijn nog niet weg en ook nog niet getrouwd! Wel hebben Danny en ik al samen een trouwjurk uitgekozen (nee, hij is niet wit :P). We hebben de uitnodigingen eindelijk verstuurd.

Op het moment ben ik een beetje verkouden, een rode neus van het snuiten en een beetje een zwaar hoofd. Ik denk dat het misschien wel te maken heeft met het supergezellige weekend dat ik net achter de rug heb ;). Toen mijn zus ging trouwen was het vrijgezellenfeest zo gezellig dat we het al een keertje over hebben gedaan en dit weekend dus voor de tweede keer! We hebben echt gelachen en het was maar goed dat er geen mannen bij waren.... ;) Eerst hebben we wat gegeten bij Regina thuis (en ze had natuurlijk genoeg eten voor een weeshuis, je bent een Boom of bent het niet:P ).

Daarna zijn we gaan kruisboogschieten in de buurt. Dat was toch nog moeilijker dan het eruit zag. Je moest door een klein oogje aan het uiteinde van de boog mikken. Bij mij ging die alle kanten uit.......en de pijlen ook :P . Ik was niet voor niks bijna laatste. Bettina had het beste geschoten en Lianne ook, maar Regina en ik zijn onderaan geeindigd(*snif*).

Na onze "actieve" middag zijn we naar het huis van Inge gegaan en hebben daar Tapas gemaakt en sangria gedronken. En tussendoor lekker geroddeld over van alles. Daarna zijn we naar Regina terug gegaan en hebben daar nog een portje gedronken. Jeroen had de uitnodiging gekregen en er stond nog een klein foutje in.... namelijk 19 oktober 2006 ipv 2005.........AAAaaaaahhhh

En zondag heb ik met Nienke gezocht naar sieraden voor bij mijn jurk. Maar we waren allebei doodmoe, maar een dagje shoppen sla je natuurlijk niet af :P
en nu heb ik een zere keel en een snufneus....komt wel goed uiteindelijk ;)

wordt vervolgd

nou, vandaag zijn we in ondertrouw gegaan. Van te voren begon ik toch wel even te twijfelen, ik bedoel, het is toch een erg grote stap om te gaan trouwen. Als je in ondertrouw gaat is dat een stap richting trouwen......
Maar gelukkig was de twijfel snel over. Ondertrouw is vooral een heleboel vragen (leven je ouders nog, en waar?, wat voor hoesje wil je om je trouwboekje? , hoe wil je worden aangeschreven door de overheid(huh?)?) en weinig fun. Wel wist die man dat we naar het buitenland zouden gaan en daarom snel moesten trouwen en vroeg hij daar nog even naar. En last but not least, of we even willen betalen voor alle formulieren die voor ons gekopieerd waren enzo. Hmmm, we hebben nog niks en moeten nu al betalen ;)

10 minuten later waren we alweer buiten. We hebben onze ondertrouw gevierd met een lekkere lunch. En samen gepraat over wat we nog moeten doen voor de bruiloft. Nog niet alles is helemaal rond, maar het gaat echt superleuk worden....wacht maar af!

trouwen....TROUWEN????

hoihoi

yep, den en ik gaan trouwen. Endelijk weten we de datum: 19 oktober! We hebben naar het stadhuis gebeld en toen was het oppeens nog maar een maandje "wachten". Gelukkig kunnen we nu eindelijk aan de slag met het zoeken van een feestruimte enzo. Nu hebben we het meeste ongeveer geregeld, maar iedere keer als ik op de kalender kijk realiseer ik me dat we over een aantal dagen (nu 28)
getrouwd ZIJN......

Ik ben deze week al jurken wezen passen met mijn ouders. Dat was best moeilijk. Ik wil namelijk nu een simpele jurk, die ik vaker kan dragen, maar verder had ik nog niet echt een duidelijk idee wat ik wilde. Ik heb wel gemerkt dat bruidsjurken errug duur zijn. ik heb een jurk aangepast van 1100 euro, en die zag er simpeltjes uit, hoe duur zijn de fancy jurken dan wel niet. Als we voor de kerk gaan trouwen zullen we toch eerst flink moeten gaan sparen....

Maar ik ben nog steeds niet gevraagd....dat zal ook nog gebeuren de komende dagen.......ik ben erg benieuwd :)

eindelijk nieuws!

Hoi hoi,

eindelijk is er weer wat meer duidelijk over ons Japan-avontuur. Danny heeft een mailtje gehad van zijn Japanse toekomstige baas. Het belangrijkste: we zullen moeten trouwen........ahhh, alsof we niet al genoeg te regelen hebben. Omdat ik niet gepromoveerd ben, is het niet mogelijk om mij hetzelfde visum te geven als Danny. En als vriendin kon ik geen visum krijgen, alleen een toeristenvisum voor 90 dagen (en dan om de zoveel tijd een dagje Taiwan ofzo), wat niet handig is. Nu gaan we dus trouwen.........
Superspannend is dat. We wilden altijd wel trouwen als we alles op orde hadden, maar nu komt het dus een beetje sneller! Wel gaan we alleen voor de wet trouwen en als we terug zijn voor de kerk. Maar toch vind ik het superleuk.

We hebben al meteen ringen uitgezocht. Een oude vriendin van Regina, Ilse, is goudsmid en heeft haar eigen winkel. Ik wilde eigenlijk altijd al de ringen door haar laten maken, en zeker nu we ze zo snel moeten hebben leek het mij het beste om eerst daar eens langs te gaan en kijken wat er mogelijk is. Gelukkig was alles mogelijk wat we wilden. Ik vertel lekker niks over de ringen die we uitgekozen hebben, kom maar eens kijken voor we weg gaan ;)

En inhet maailtje stond ook dat de woonruimte nog niet geregeld is. Stel je voor dat je in een verland aankomt waar je de taal niet kan lezen en spreken en je geen idee heb waar je kan slapen. Dan sta je daar met je koffers :| Dat is dus niet echt een fijn idee. Ik hoop dat er snel iets geregeld is!

En ik heb ook eindelijk mijn ticket geregeld. Danny wist eerst niet wanneer zijn vlucht ging, maar nu kreeg hij een fax dat hij op 26 november rond 14:00 uur gaat. Op het internet hebben we toen een ticket voor mij geregeld (800,00 euro voor een enkele reis!). Nu staat de dag van vertrek ook vast.

nog drie maanden en dan...

hoihoi,

ik heb al een tijdje niks meer van me laten horen, dus vond ik het wel weer eens tijd worden voor een post. Eindelijk is de vloerbeddekking er in de woonkamer! En nu is de rest van het huis weer op orde. De nieuwe tafel en kast zijn er en alles staat eindelijk op zijn plek. Kijk maar eens hoe het er nu uitziet in de kamer....
Heel anders....niet?




Er is nu al 1 maand verstreken en binnen drie maanden zullen we in Japan zitten. Ik kan het nog steeds niet helemaal geloven. Ook is het nog niet duidelijk of ik zomaar meekan en of we moeten trouwen. Al het regelen kost zoveel tijd en ik heb het gevoel dat het allemaal veel te langzaam gaat.

We gaan met alle broers en zussen sinterkerst begin november vieren. Het is de bedoeling om een klein cadeautje te kopen, maar er wel een echte surprise van te maken, met alles erop en eraan. Ik ben erg nieuwsgierig naar hoe dit gaat verlopen....

Binnekort weet ik vast meer ........... cu

even een update....

hoi allemaal,

Nog steeds niet veel nieuws te melden. Vandaag kgijgen papa en mama eindelijk de vloerbeddekking na twee weken wachten en camperen in een lege ongezellige woonkamer, terwijl de rest van het huis volgestampt zit met zut. En toen Pieter en Nienke er deze week ook waren was het wel heel erg vol!

Danny en ik moeten ons mentaal gaan voorbereiden op zaterdag; ik ga met Pietje en Nienke naar Mysteryland (yeah) en Danny gaat naar de Amsterdam ArenA voor een vrijgezellenfeest. Ik heb er in ieder geval erg veel zin in....wordt superleuk

Maandag zou de toekomstige baas van Danny terugkomen en hoopten we wat meer te weten te komen over het aanvragen van het visum voor mij en of we zouden moeten trouwen of niet. We vinden het allebei niet echt leuk als we nu zouden moeten trouwen zonder dat we echt alles kunnen plannen en een groot feest kunnen geven. Maar als het moet doen we het wel.

Ik vind het moeilijkste van dit alles de onzekerheid; of ik wel meekan, of we moeten trouwen, waar we gaan wonen en hoe dat het werken gaat. Maar het leukste is toch wel met Danny woordjes Japans leren.....ik heb een site gevonden waar ze geluidbestandjes van woorden op hebben staan ( http://www.kids-japan.com/ ). Het was erg leuk om eens te horen hoe het echt uitgesproken moest worden.

zodra ik meer weet, post ik wel opnieuw!

en wat nu?

Vandaag heb ik met papa de foto's opgehaald en hebben we nieuwe spotjes gekocht. Aangezien de vloerbeddekking nog twee weken op zich laat wachten, staan alle meubels nog in de serre en kan ik niet bij mijn spullen die daarachter staan. Het duurt dus nog wel even voor ik al mijn zooi kan uitzoeken. Ik wil het allemaal opruimen, maar ik kan er nu dus niet bij.

Ik heb de laatste dagen een beetje het gevoel dat de tijd erg snel gaat en we er niks mee doen. Zeker aangezien we moeten wachten tot 23 augustus voor we weten of we moeten trouwen. Dan is Danny's toekomstige baas terug van vakantie en misschien zou hij iets voor mij kunne regelen.....

Om toch een beetje een idee van de tijd te hebben en een overzicht van de weken die nog komen tot aan ons vertrek, heb ik een kalender gemaakt tot aan november. Gewoon een lege kalender van het internet geplukt en er tekeningen en plaatjes ingeplakt. Het ziet er erg leuk uit en het geeft mij het idee dat het een beetje te overzien is. En de kalender is nu nog erg leeg, maar aangezien we met iedereen zeker nog willen afspreken en we nog een afscheidfeest geven en sinterklaas gaan vieren met z'n allen (hopenlijk!), komt ie snel genoeg vol te staan!

Het is tijd voor bed, morgen weer nieuwe "spannende" verhalen.....

hoi hoi,

dit is mijn eerste post. Net een week geleden heeft Danny gehoord dat we naar Japan gaan. AAAHHHHHH!! Supercool natuurlijk, maar ook een beetje erg schrikken. Toen Danny die dag van Utrecht thuiskwam was hij nog helemaal van de kaart....

Nu, een week later zijn we weer helemaal met de voeten op de aarde. We moeten voor 30 november daar zijn, dus moet er nog ontzettend veel geregeld worden, zoals een vliegticket voor mij. Danny krijgt zijn ticket vergoed, maar voor mij wordt niks geregeld. Toen ik online ging kijken voor tickets bleek de goedkoopste 450 euro te zijn, maar die kon ik niet boeken. Daarna liepen de prijzen erg op. De volgende mogelijkheid kostte 770 euro en die daarna 1050! en er waren zelfs reizen van 4400 euro (alleen de reis, nog niet eens first/bussiness class). En toen we op de japanse site keken waar danny zijn ticket moet bestellen, stonden er prijzen van 7000 dollar! Als er iemand nog een paar duizendjes heeft liggen,..... ;)

Ik heb meteen taalboekjes gekocht. Maar het toch erg moeilijk. Sommige woorden zijn gewoon van het Engels overgenomen (zoals camera), maar de meeste woorden zijn onbegrijpbaar en moet je gewoon uit je hoofd leren. En dan heb ik het nog niet gehad over het japanse schrift... Daar is helemaal weinig van te maken. Danny heeft al uitgevogeld dat een vierkantje "gang" betekent. Als in ingang, uitgang, nooduitgang. En hij weet al de tekens voor dameswc, zodat hij daar niet per ongeluk naar binnenstapt (de tekens voor herenwc waren hem namelijk te moeilijk :P )

En nu zijn we in Nijmegen om voor mij een nieuw paspoort aan te vragen, aangezien het nog maar tot Juni 2006 geldig was. Gisteren hebben we op een heel grappige site gekeken: www.engrish.com Aangezien Jappaners geen onderscheid kunnen maken tussen L en R, zie je soms hele rare dingen staan in het engels..... we hebben echt dubbelgelegen.

Ik hou jullie op de hoogte van onze avonturen!