AAAaaahhh, ik dacht dat in Nederland het al erg was; het wachten bij het gemeentehuis voor je paspoort ofzo, maar vandaag heb ik gemerkt dat het in Japan nog erger kan.
We moesten ons visum laten veranderen zodat we als we naar Nederland gaan ook weer Japan terug in mogen (re-entry permit). Nou blijkt dat onder het Ministerie van Justitie te vallen en niet Binnenlandse zaken. En dat kun je ook wel merken aan de service :O
Ten eerste was het gebouw in het havengebied en het kaartje wat we hadden was heel erg vaag. Dat deel van de stad bestaat uit "kleine" eilanden met allemaal grote bedrijventereinen en natuurlijk was er nergens een kaart te bekennen *aahhh*.
Op het kaartje leek het vlakbij, maar het bleek 10 minuten met de bus vanaf het station te zijn (op de terugweg namen we natuurlijk de bus). Na een tijdje lopen twijfelde ik of we wel de goede kant uit waren gegaan. Gelukkig zagen we toen een kaart en konden we het gebouw uiteindelijk vinden.....
In het gebouw konden we snel de balies vinden waar je een re-enrty permit kon aanvragen. En Danny zag al snel dat je een formulier in moest vullen en waar je dat moest doen. Dat ging wel snel. Maar toen ik daarna een nummertje ging trekken bleken er 60(!) wachtenden voor mij te zijn (fijn hoor dat die Japanse machines dat meteen laten zien). Dus wij maar gaan zitten en wachten. Zie ik dat iemand anders die zit te wachten twee formulieren heeft...... en op het andere formulier zitten postzegels ofzo. Hhhmmm, zouden wij dat ook moeten hebben?
Ik ga kijken bij de balie, en ja hoor en lagen twee bakken en het tweede formulier lag er ook........nou ja, we hadden nog tijd om het in te vullen (nog 40 wachtenden voor ons).
We kregen onderhand wel trek, dus ging ik maar naar beneden om iets lekkers te kopen(in Japan zijn overal, zelfs in gemeentehuizen en andere officiele gebouwen, winkeltjes te vinden, waar ze sandwiches, snoep enzo verkopen). Was er daar een aparte kassa voor "re-entry permit". Wat bleek nou.....moet je met het formulier naar beneden om daar bij de kassa te betalen voor je "re-entry permit". Je krijgt dan postzegels voor dat bedrag en die plak je op je formulier...
En nergens stond dat vermeld ofzo....Als ik niet naar beneden was gegaan om iets te eten te halen had ik het niet geweten....
Maar er waren nog 20 wachtenden voor ons, dus zo erg was het niet ;) Maar rond 12 uur wordt er opeens iets omgeroepen in het Japans en ik vang het woord "hiru-yasumi"(middagpauze) op (nog 10 wachtenden voor ons). 5 Minuten later gaan alle balies behalve 1 dicht en is blijkbaar iedereen lunchen. AAAAaaahhhhh..... nu duurt het helemaal lang voor er weer iemand aan de beurt is (nog 7! wachtenden voor ons).
Pas een half uur later gaat er weer een balie open en zijn wij gelukkig aan de beurt.....pfff We krijgen een stempel en een sticker in ons paspoort en na 5 minuten zijn we weer buiten. En daar hebben we zo lang op gewacht.....
Maar we komen eraan deze kerst!! (kijk maar eens wat we allemaal voor jullie over hebben :D)
vrijdag 24 november 2006
woensdag 22 november 2006
Tokyo wa totemo omoshiroii desu
Oftewel Tokyo is best interessant...
Nee Jeroen, we zijn (nog) niet in winterslaap. Maar het inderdaad alweer een tijdje geleden dat ik een berichtje heb achtergelaten.
Alles gaat goed hier in Tokyo. De eerste paar dagen waren we helemaal de weg kwijt en hadden we het gevoel dat we in een hotel zaten. Dan wel een hotel waar al onze rotzooi in dozen zat en opgeruimd moest worden ;) Ook moesten we alle winkels weer opnieuw zoeken. Het was dus alweer een "cultuur schok", wat we eigenlijk niet verwacht hadden.
Gelukkig duurde het maar een paar dagen en zijn we nu al weer gewend aan Tokyo. We wonen vlakbij Roppongi en niet erin, zodat het redelijk rustig is 's nachts. De wijk waarin wij wonen heet Shirokanedai. (shiro=wit en okane=goud, witgoud oftewel platinum)
Platinumstraat klinkt luxe en dat is het ook. Alle winkels en restaurants zijn heel duur en erg europees. Iedereen die hoorde waar we gingen wonen dacht meteen dat we vast stinkend rijk waren; blijkbaar is de wijk erg bekend in Japan :)
Maar jammergenoeg voor Danny moeten we iedere dag wel 30 minuten met de metro. Vooral 's ochtends is dat geen pretje. Dan sta je echt tegen elkaar aangeduwd. Wij gaan meestal net na de spits rond een uur of 9, en we blijven dan ook op de uni tot na de avond spits (8 uur/9 uur) en hebben dus geen last van dronken mannen in de metro ;)
Het universiteitsgebouw ziet er erg cool uit van buiten. Het is gebouwd rond 1920 en de campus voelt een beetje als Oxford ofzo. Binnen ziet het er allemaal wel oud uit, en dat heeft wel iets vind ik. Wij zitten alleen in de kelder van het gebouw. Ik denk dat ik het deze winter erg koud ga krijgen, omdat ze het hier nooit warm zullen kunnen stoken. Iedereen neemt kacheltjes mee, die dan voor wat warmte zorgen (als je er vlak bij zit). Hopelijk wordt het geen koude winter....
Na drie weken ruzieen om onze laptop hebben we toch maar weer een nieuwe gekocht. Na Akihabara (DE plek om electrische apparaten te kopen) doorkruist te hebben en het internet geraadpleegd te hebben; vonden we een tweedehands laptop voor een redelijke prijs. Het is een 12 inch G4 powerbook geworden. Een schattig klein laptopje dat je bijna in je binnenzak kunt meenemen ;) Nu kunnen Danny en ik weer samen op bed naast elkaar *in vrede* computeren :D
En wordt er ook weer geblogd!
binnenplaats (volgestouwd met rotzooi)
Er vlogen heel veel bijen rond toen ik deze foto maakte. Daarna heb ik ze niet meer gezien, dus het zal wel ok zijn ;) Via het trapje kom je vlakbij de kassen uit. Het kassencomplex stelt niet zoveel voor, zeker in vergelijking met die in Nijmegen niet.
Nee Jeroen, we zijn (nog) niet in winterslaap. Maar het inderdaad alweer een tijdje geleden dat ik een berichtje heb achtergelaten.
Alles gaat goed hier in Tokyo. De eerste paar dagen waren we helemaal de weg kwijt en hadden we het gevoel dat we in een hotel zaten. Dan wel een hotel waar al onze rotzooi in dozen zat en opgeruimd moest worden ;) Ook moesten we alle winkels weer opnieuw zoeken. Het was dus alweer een "cultuur schok", wat we eigenlijk niet verwacht hadden.
Gelukkig duurde het maar een paar dagen en zijn we nu al weer gewend aan Tokyo. We wonen vlakbij Roppongi en niet erin, zodat het redelijk rustig is 's nachts. De wijk waarin wij wonen heet Shirokanedai. (shiro=wit en okane=goud, witgoud oftewel platinum)
Platinumstraat klinkt luxe en dat is het ook. Alle winkels en restaurants zijn heel duur en erg europees. Iedereen die hoorde waar we gingen wonen dacht meteen dat we vast stinkend rijk waren; blijkbaar is de wijk erg bekend in Japan :)
Maar jammergenoeg voor Danny moeten we iedere dag wel 30 minuten met de metro. Vooral 's ochtends is dat geen pretje. Dan sta je echt tegen elkaar aangeduwd. Wij gaan meestal net na de spits rond een uur of 9, en we blijven dan ook op de uni tot na de avond spits (8 uur/9 uur) en hebben dus geen last van dronken mannen in de metro ;)
Het universiteitsgebouw ziet er erg cool uit van buiten. Het is gebouwd rond 1920 en de campus voelt een beetje als Oxford ofzo. Binnen ziet het er allemaal wel oud uit, en dat heeft wel iets vind ik. Wij zitten alleen in de kelder van het gebouw. Ik denk dat ik het deze winter erg koud ga krijgen, omdat ze het hier nooit warm zullen kunnen stoken. Iedereen neemt kacheltjes mee, die dan voor wat warmte zorgen (als je er vlak bij zit). Hopelijk wordt het geen koude winter....
Na drie weken ruzieen om onze laptop hebben we toch maar weer een nieuwe gekocht. Na Akihabara (DE plek om electrische apparaten te kopen) doorkruist te hebben en het internet geraadpleegd te hebben; vonden we een tweedehands laptop voor een redelijke prijs. Het is een 12 inch G4 powerbook geworden. Een schattig klein laptopje dat je bijna in je binnenzak kunt meenemen ;) Nu kunnen Danny en ik weer samen op bed naast elkaar *in vrede* computeren :D
En wordt er ook weer geblogd!
Dit moet nog allemaal een plek krijgen :D
trappenhuis naar de kelder
een lab (Danny zit om het hoekje)
heel veel bomen(en een Danny)
binnenplaats (volgestouwd met rotzooi)Er vlogen heel veel bijen rond toen ik deze foto maakte. Daarna heb ik ze niet meer gezien, dus het zal wel ok zijn ;) Via het trapje kom je vlakbij de kassen uit. Het kassencomplex stelt niet zoveel voor, zeker in vergelijking met die in Nijmegen niet.
Een typisch universiteitsgebouw
Op onze route naar de shokudo (restaurant/menza)
woensdag 1 november 2006
Sayonara-paati.... afscheidsfeestje
Bijna alle spullen zijn ingepakt, behalve wat we nog dagelijks nodig hebben. Ons huis staat vol met dozen en de keuken klinkt hol. Danny en ik worden er een beetje melancholisch van. We hebben het erg naar onze zin gehad in Osaka en hoe het in Tokyo zal zijn is nog afwachten...
Maar voordat we gaan nog even een feestje bouwen met al onze vrienden hier. We hadden afgesproken om in de Hawaiki wat te gaan eten (en drinken!).
Het was een erg gezellig feestje. Onze vrienden van het International House waren gekomen, Yamori-san en Asada-san van het werk en zelf onze Japans lerares Nana-sensei was er! We wilden allebei niet dat de avond voorbij ging,maar toen ik bijna in slaap viel zijn we toch maar gegaan. Ik heb een fotopagina gemaakt van de avond.
Maar voordat we gaan nog even een feestje bouwen met al onze vrienden hier. We hadden afgesproken om in de Hawaiki wat te gaan eten (en drinken!).
Het was een erg gezellig feestje. Onze vrienden van het International House waren gekomen, Yamori-san en Asada-san van het werk en zelf onze Japans lerares Nana-sensei was er! We wilden allebei niet dat de avond voorbij ging,maar toen ik bijna in slaap viel zijn we toch maar gegaan. Ik heb een fotopagina gemaakt van de avond.
Abonneren op:
Posts (Atom)