woensdag 21 november 2007

fingerprinting?

een reden om niet snel terug te gaan naar Nederland en weer naar Japan is (behalve het geld!) ook dat sinds gisteren de regels verandert zijn voor alle niet-Japanners die het land binnenkomen. Als je nu het land binnenkomt wordt er een foto van je gemaakt en moet je je vingerafdrukken geven.

Danny en ik vinden dat maar niks, maar als je het niet doet kun je meteen weer terug. Het probleem is dat je niet weet wat ze met die vingerafdrukken en foto's gaan doen. Ik vind het niet in orde dat van mensen vingerafdrukken worden genomen alleen maar omdat ze buitenlanders zijn.

Gelukkig gaan we de eerste tijd nog niet naar huis, en als we gaan komen we waarschijnlijk niet meer terug en hebben we er niks mee te maken. Maar mensen die in Japan wonen en getrouwd zijn met een Japanner die moeten nu iedere keer vingerafdrukken af laten nemen en een foto laten maken. Belachelijk! En het duurt ook nog eens enorm lang.

current mood: ok
current location: op de universiteit (dat krijg je als je geen internet thuis hebt :P )
current music: Hanna yori dango ost

donderdag 15 november 2007

Vakantie!!

De vakantie is alweer voorbij, en wat blijft er over naast veel herinneringen; juist ja, de foto's!!
Veel te veel foto's... Gelukkig zitten we nu ver weg, anders moet je weer een hele avond vakantiefoto's kijken (^o^) Maar als je toch wil zien waar we allemaal geweest zijn, dan kun je op het blog kijken!

Enjoy!

current mood: ahhh, weer aan het werk :O
current location: *zucht* op het werk
current music: mijn favoriete J-pop liedjes (Japanese popmusic)

maandag 12 november 2007

Vakantie! terug naar Tokyo en Capsule Hotel

AAAAAAHHHHHHhhhhh, de vakantie is alweer bijna over (>_<) Vanochtend vroeg verlieten we het hotel en hebben we alle bagage richting het station gesleept. Kan iemand mij uitleggen waarom kindjes drie keer hun gewicht aan spullen nodig hebben op vakantie? (^o^;)


Nadat we de kaartjes hadden gekocht voor de trein moesten we eerst wachten op de trein. Aangezien we de shinkansen hadden (hoge snelheidstrein) moesten we wat langer wachten dan normaal en hadden we allemaal de kans om nog even omiyage(sounvernirs) te kopen en naar de wc te gaan (^0^)

Ik was eigenlijk net iets te moe om het allemaal bewust mee te maken! De laatste dagen waren erg druk en natuurlijk was het gisterenavond ook erg gezellig in de Hawaiki!

Zo dichtbij als dit hadden we hem nog niet gezien. De vorige keer was ik mijn fototoestel vergeten en zat ik aan de verkeerde kant, maar nu gingen we bij de deuren staan om een mooie foto te kunnen maken. Hij is toch wel indrukwekkend die berg ;)

Die avond hebben we gezellig in een familie-restaurant in Ikebukuro gegeten en daarna hebben we Ivan nog even ons huisje laten zien.

Carolina in bed!
Ik had voor Maarten en Marjolein een capsule hotel geregeld voor 1 nacht en wilde het ook wel eens een keertje proberen. Het hokje waar ik inlig is dus mijn hotelkamer met weksysteem en televisie! Je sluit je hokje met een gordijntje wat je ervoor hangt. Er was een gescheiden ruimte voor mannen en een aparte ruimte voor vrouwen. Ik had geluk, om mij heen sliepen geen mensen en was het dus lekker rustig.

De hele kamer zag er zo uit en er waren extra ruimtes waar je kon douchen en je tanden poetsen enzo. Samen met Marjolein was het wel grappig om te doen.

Marjolein in haar Capsule
Marjolein had iets minder geluk, want om haar heen lagen allemaal mensen al te slapen. En het zal weer eens niet, twee van de andere meisjes waren Nederlands.... Zo kom je ze niet tegen en opeens zie je ze overal (^o^)

zondag 11 november 2007

Vakantie! Kyoto dag 7 Osaka en Hawaiki

Onze laatste dag in Kyoto besloten we allemaal naar Osaka te gaan. Voor Danny en mij een "walk down memory lane" en de anderen wilden graag de stad vanaf de Umeda Sky Building bekijken, naar het Osaka Aquarium en natuurlijk eens lekker gaan shoppen!


Dit was natuurlijk weer een "Golden Kodak Foto Moment"..... om Danny achter de kinderwagen te zien (^v^) Na een aantal dagen samen gereist te hebben durfde hij meer en meer op de kindjes te passen. Erg schattig om deze kant van Danny ook eens te zien.


Hawaiki
En later op de avond hebben Danny en ik met Maarten en Marjolein de Hawaiki onveilig gemaakt! Ik heb de fameuze malibu-pine van Kazu(oniisan) weer eens geproefd en we hebben gezellig met andere gasten in gebroken Engels/Japans gekletst.
En er werd voor ons een Hawaiaanse dans gedaan. Erg cool. Alle bewegingen van de dans hebben een betekenis en gaan in elkaar over.

poseren voor de foto!

En natuurlijk voor we weggingen moesten we nog even poseren met Kazu! かずさん、ありがとう!たのしかった!

Toen we later terug gingen naar huis zagen we in Umeda twee mannen, waarschijnlijk erg dronken op de grond zitten en elkaar de hand schudden. En wat je niet op de foto zag was dat alle Japanners eromheen ze gewoon negeerden en deden alsof er niks aan de hand was ;) DAT is nou pas typisch japans (^v^) v

zaterdag 10 november 2007

Vakantie! Kyoto dag 6; Oostkant met M&M

Vandaag hadden we ons weer opgesplitst. Maarten, Marjolein en ik wilden de oostkant van de stad weer opnieuw bezoeken, terwijl Danny met Ivan, Suleika en de kids boodschappen zou doen en de tempels vlakbij het hotel zou gaan bekijken. Wij gingen er al redelijk vroeg op uit. Eerst gingen we (voor mij alweer (^_^;) ) naar Nanzen-ji en bezochten ook weer het kleine tempeltje achter de aquaduct.
Het was wel grappig om dezelfde dingen weer te zien en de avond ervoor had ik in de Lonely Planet even gecheckt waar we nu geweest waren. Nu kon ik zelfs wat dingen uitleggen enzo :)
Ook zijn we nog even de trap in het bos opgelopen om even boven te kijken. Vandaag was het niet zonnig, dus was er geen slangetje om te pesten (^_^)

Daarna liepen we terug naar beneden richting Eikan-do, waar het beroemde(?) beeld te vinden is van een omkijkende Buddha! Het was nu veel drukker dan toen ik er samen met mijn ouders was. Er was een speciale tentoonstelling die we konden bekijken en je kon nu op andere plekken komen dan de vorige keer. Het was wel mooi om de tempel en tuinen in een ander jarengetijde te zien.

Daarna zijn we richting het Maruyama-park gelopen vlakbij het Giondistrict. Het was lekker weer en buiten hebben we een gevulde pannenkoek en ijsjes gegeten. Ook wilde Marjolein een float/froat proberen... dat was cola met een bolletje vanille ijs erin. Erg lekker, maar daarna hoef je even niks meer!


De hele dag kwamen we geisha/meiko tegen, die om de haverklap op de foto gezet werden. Ze vonden het geen probleem en poseerden voor iedereen.

Vanaf het Maruyama park liepen we over de Ne-ne no michi richting Kyomizudera. Langs de weg lagen sjieke winkeltjes en theehuizen. Je kreeg het gevoel dat je terug in de tijd was beland. Onderweg zag ik in een gebouw deze buddha. Ik had nog niet zo vaak liggende buddha's gezien dus moest deze op de foto!

Monument voor alle gestorven Japanse soldaten van WWII. Ook al is het erg nieuw in vergelijking met andere beelden, ik vond het er erg mooi uitzien in de zon met het bos erachter. Pas later kwam ik erachter dat het beeld van beton is...

kiyomizudera
En na de laatste trappen opgelopen te hebben kwamen we eindelijk aan bij Kiyomizudera. Deze tempel ligt tegen de beboste heuvels aan de rand van de stad. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht over de hele stad en de zonsondergang is erg mooi...


Ook is de tempel beroemd om zijn water wat gezond schijnt te zijn. Dus dat hebben we ook nog even geproeft. Daarna hebben we gewacht op een mooie zonsondergang, maar dat wilde niet zo lukken vandaag :(

de zonsondergang in Kiyomizudera
Dit was het beste wat ik er van kon maken :( Daarna zijn we weer naar beneden gelopen en hebben gegeten met de rest in een chinees (indonesisch?) restaurantje voordat we weer naar ons hotel terug gingen.... morgen is er weer een dag!

vrijdag 9 november 2007

Vakantie! Kyoto dag 5 Oostkant met Danny

Danny en ik besloten vandaag maar eens alleen op pad te gaan, aangezien de anderen naar Nara wilden en wij de hertjes zo vaak gezien hadden (zelf zijn we er al twee of drie keer geweest en toen Paul en mijn ouders op bezoek waren nog een keertje!). Dus na het ontbijt gingen wij naar de Nanzen-ji tempel waar we dachten dat we nog nooit geweest waren.....
Maar dat was dus niet zo (>_<) We waren al eerder door het complex gelopen, maar omdat het niet ommuurd was en er een weg doorheen lag hadden we niet door dat al die gebouwen bij elkaar hoorden (^o^;) Deze keer hadden we wel de tijd om verschillende kleinere tempels eens van dichterbij de bekijken en de kleine tempels die uit de route lagen te bezoeken. Zo gingen we deze keer naar een kleine tempel met een klein zentuintje bestaande uit een met mos overgroeid pad en aangeharkt grind. Het klinkt misschien saai, maar het was wel erg rustgevend en aangezien we hard gelopen hadden wel een goede plek om even te ontspannen. zen tuin
Verderop helemaal achteraan bovenop de heuvel was er een kleine tempel waarvan ik de ingang herkende; een van de mooie foto's in de Lonly Planet was van deze tempel. Bij mijn eerdere bezoeken aan Kyoto was ik nooit ergens een van dezelfde plekken tegengekomen als op de foto's stonden. En ik vroeg me altijd af waar die plekken waren. En nu had ik er dus weer een gevonden (*^▽^*)

Achter de tempel liep een pad helemaal omhoog de bossen in langs een stroompje. Later veranderde het in een trap en boven waren verschillende shrines en tempeltjes om te bidden. Helemaal bovenaan was een kleine waterval en in kleine holtes stonden allemaal beeldjes. Toen wij naar boven liepen schrok een slangetje die had liggen zonnen op de trap zich rot en vluchtte weg. Als je goed kijkt kun je hem nog zien links van de stam!

Bovenaan ging het pad over in een echt bospad. Danny wilde wel graag verder hiken, maar ik wist niet zeker waar het pad zou uitkomen en wilde eigenlijk graag terug naar beneden. Zeker aangezien we alleen een paar koekjes bij ons hadden en een half flesje water!


We liepen de stad terug in en kwamen terecht in de Okazaki-wijk waar einde 19e eeuw veel gebouwd is. De bordjes zeiden dat dit de oude wateraanvoer van de stad was waar water van boven (de aquaduct in Nanzen-in) uit de bergen aangevoerd werd. Nu zag het er erg verlaten uit. Maar Danny en ik vonden het wel fijn om even weg te zijn van de grote groepen toeristen die je overal in Kyoto rond de tempels ziet.

Schijnbaar in de midden van een wijk stond opeens een torii; een rode poort die vaak voor shrines te vinden zijn. Als je goed kijkt kun je een heel eind verderop de Heianshrine zien!
Bij de ingang Heian-shrine zagen we dit schattige(kawaii) meisje in kimono. Je ziet in Kyoto zowiezo meer mensen in kimono's. En zeker in de zomer is het wel fijn om een yukata(dunne zomerkimono) te dragen als je naar een festival gaat!
De Heian-shrine is heel erg anders dan de meeste tempels en shrines in Japan. De gebouwen zelf zijn fel rood met goud geschilderd en met veel gedetailleerd houtsnijwerk. Het leek een beetje op de tempelcomplex in Nikko, waar je ook zo overdonderd wordt door alle kleuren en details.
Rondom de Heian-shrine liggen enorme tuinen en daar hebben we samen lekker rustig in rondgelopen. Ook hier was het een stuk rustiger dan in de bekende tempels. Toch wel een verademing.
De tuin bestond uit vier delen, waar de grote vijver toch wel het mooiste deel van was. Hier hebben we een tijdje gezeten samen en naar de visjes gekeken :)
Een lekker relaxte dag dus, waarbij we toch weer een andere kant van Kyoto gezien hebben!

donderdag 8 november 2007

Vakantie! Kyoto dag 4 gouden tempel en zentuin

Ziet het er niet schattig uit? Danny met kleine Mila op schoot zodat papa en mama ook nog even rustig kunnen ontbijten voor een keertje!

En hij snijdt zelfs de boterhammetjes met jam voor Ronja. Die had besloten dat ze vandaag bij ons aan tafel wilde zitten :) Zijn ze niet schattig!

Kyoto is omringd door heuvels en op vijf daarvan zijn verschillende kanji (chinese tekens) uitgehakt. Ieder jaar worden er vuren ontstoken in de vorm van ieder teken tijdens het festival. Vanuit de stad kunnen mensen dan de brandende tekens zien.
Dit is vlakbij Kinkakuji (de Gouden tempel!).

We werden al snel omsingeld door een schoolklas die hun Engels moesten oefenen van de leraar en die ons vroegen waar we vandaan kwamen enzo. Vooral de baby en Ronja vonden ze schattig geloof ik ;)


Hehe, dit is hem nou....de gouden tempel! Ik wilde hem vorig jaar met mijn ouders al bekijken maar toen waren we bij de zilveren tempel beland (Ginkakuji) en was ik helemaal teleurgesteld aangezien die ook nog niet eens echt zilver is :O Maar dit is dus de enige echte. Alhoewel het een kopie is, want het originele gebouw is in de jaren 50 in de fik gestoken door een priester die blijkbaar iets tegen gouden tempels had. Maar ze hebben hem helemaal opnieuw gebouwd en meteen ook de bovenste verdieping ook goud gemaakt (was eerst niet goud).


Het is op zich wel een mooi gebouw, maar je ziet nu niet de drommen mensen die ook een mooie foto willen maken van het gebouw (alleen en met zichzelf ernaast!). Het is hier echt een attractie, en de kalme rustieke sfeer die je in de foto ziet is in werkelijkheid niet-bestaand. Maar; been there, done that...

Ik voel me nu echt een Japanner die blij is als hij een foto heeft gemaakt..... en nu op naar het volgende gebouw :Pposeren voor Kinkakuji
Zoals je ziet isoveral om het gebouw een hek geplaatst. Je mag het alleen van een afstand bewonderen ;)

Ronja vond mijn sjaaltje zo leuk dat ze hem niet meer los wilde laten... erg handig om haar in de buurt te houden ;)
Vanuit de zilveren tempel zijn we richting de Ryoan-ji-tempel gegaan. Deze oude tempel stamt uit 1450 en is vooral bekend om de zentuin. Aangezien dit ook weer een publiekstrekker is vind je hier ook weer hordes schoolkinderen en groepen opaatjes en omaatjes die langs schuifelen. Niet echt de beste omgeving voor meditatie ;)

Eigenlijk veel mooier is de grote velievijver rondom de tempel. Niet alleen is het wat rustiger, maar ook de perfecte plek om de zon te zien ondergaan.... Nu nog de weg naar het hotel terugvinden ;)

woensdag 7 november 2007

Vakantie! Kyoto dag 3 Arashiyama

Vandaag hadden we besloten naar Arashiyama te gaan. Het is een district net buiten Kyoto, waar nog veel natuur te vinden is. Na ontbijt gingen we met de trein/metro richting Arashiyama. Nog een heel gedoe aangezien Ivan en Danny perse koffie wilden en zeker wisten dat ze de weg naar de Starbucks wisten in het doolhof-metrostation-winkelcentrum onder het gebouw...... Na 10 minuten gewacht te hebben ging ik ze maar eens zoeken en kwam ik wel de Starbucks tegen, maar geen Danny of Ivan. Gelukkig kwamen ze een paar minuten later aangelopen en na koffie gehaald te hebben konden we eindelijk op pad!

Veel Japanse toeristen komen deze brug bekijken, maar volgens de Lonely Planet was het niet echt de moeite waard.... aleen al daarom moesten we eens zien of het nou echt zo saai was. Maar zoals je op de foto kan zien was het best wel leuk op de brug o(^o^)o

lelievijver met brug voor de Tenryu-ji tempel

In de Lonely Planet stond een wandeltocht door Arashiyama en Sagano en die wilden we graag volgen deze dag. De route begon bij de Tenryu-ji tempel, die beroemd is om zijn zentuin (uit de 14e eeuw) met vijver en rotspartij die een waterval moet uitbeelden. De tempelnaam is wel erg cool; Tenryu betekent hemelse draak. De tuinen zelf waren mooi en erg schaduwrijk, gelukkig omdat het toch best wel warm was geworden.

In 1 van de gebouwen kon je lekker zitten (wel schoenen uit) en genieten van het uitzicht vanuit de schaduw!

De tuin zelf was wel mooi om te bekijken en even lekker rustig te gaan zitten.

We kwamen er niet achter of het nou deze plek was, maar er moest ergens een stenengroep zijn die een waterval moest uitbeelden. We hebben maar besloten dat het deze rotspartij was, gewoon zodat we dan eindelijk verder konden gaan.


Vanuit de uitgang kwamen we direct in een bamboebos terecht. Het was heel schaduwrijk en koel, maar niet echt rustig lopen tussen alle andere toeristen. Het bamboe was heel erg groot en mooi om te zien hoe andere bomen geen kans kregen om te groeien. Alleen net langs en boven het pad konden een paar kleine dunne boompjes groeien.

Met Maarten en Marjolein besolten we helemaal omhoog de heuvel op te klimmen naar de Adashino Nembutsu-ji. We liepen eerst langs rijstvelden en bossen en kwamen later we meer in een soort woonwijkachtig gebied terecht. Het was daar overal erg stil, maar de andere groepjes (Japanse) toeristen liepen allemaal door, dus dachten we dat het wel goed zou zijn. Onderweg namen we nog een aantal keer de verkeerde weg en kwamen dan opeens bij rare tempeltjes uit. De eerste keer bij de Takiguchitempel die op een heuvel is gebouwd en van waar je een mooi uitzicht had. De tweede keer kwamen we in zo'n kleine shrine terecht dat ik niet eens de naam in de Lonely Planet terug kon vinden. Maar de gids vertelde ons wat over de shrine in gebroken Engels, en we hebben even buiten gekeken.

Vroeger werden in de bossen rond Sagano onbekende mensen begraven of mensen zonder familie en werden er beeldjes bij het graf gezet. Toen het gebied ontgonnen werd zijn alle beeldjes weggehaald en bij elkaar gezet in de Adashino Nenbutsu-ji tempel. Hier kun je nu bidden voor de verloren zielen. In augustus worden er op twee dagen meer dan 1000 kaarsen aangestoken voor alle gestorvenen. Het moet wel een mooi egzicht zijn.
Er was ook een plekje waar je kon bidden voor kindjes die gestorven waren. Er stonden allemaal knuffelbeertjes met boodschappen erop. Het was een beetje triest om dit te zien, achter iedere knuffel zit een heel verhaal.

Achter de tempel was dit pad naar boven. Ik vond het wel erg stoer om het te zien. Dit was de eerste keer dat ik een plaatje uit de Lonely Planet ook in het echt zag. Er staan altijd van die mooie foto's in van verlaten stranden en plaatsen die net van het bekende pad zijn. Ik vond het altijd al een mooie foto en wilde deze plaats altijd al een keertje bezoeken.

En nou waren we de hele dag naar boven geklommen, nu gingen de in de schemering weer naar beneden De bossen en bamboebossen waren nu niet m,eer koel maar alweer koud aan het worden. Gelukkig vonden we redelijk snel de weg naar het station weer!

Nadat we eindelijk weer terug waren in het centrum van Kyoto zijn we nog even lekker gaan eten met zijn allen; deze keer de Japanse versie van Chinees eten. Dus wel veel rijst en loempias, maar geen sate en fujong hai. Maar erg lekker in ieder geval!