Merry Christmas and a Happy New Year!

Wij wensen jullie allemaal een fijne kerst (beter laat dan nooit) en een gelukkig nieuwjaar!!!


Hebben jullie een gezellig weekend gehad? Wij in ieder geval wel. Hier was het erg leuk, maar wel erg ver weg van jullie. We hebben vrijdag sneeuw gehad, terwijl ons verteld was dat het in Osaka bijna nooit sneeuwt. Maar er lag mooi wel 5 cm sneeuw. Van die lekkere plaksneeuw waarmee je goed sneeuwballen kan gooien. Dat werd dan ook gedaan op het grote sportveld naast het international house. Een jongen had zelfs zijn shirt uitgedaan (!) en hij werd meteen door iedereen bekogeld. Dan moet je dat ook maar niet doen :P . Ik vond het wel erg leuk (hmmmm!?), maar Danny vond dat maar stoerdoenerij.


Op zaterdag hadden we besloten om het Umeda Sky Building te bezoeken. Het is een enorm flatgebouw met 40 verdiepingen en vanaf het dak heb je een fantastisch uitzicht over de stad. Maar dit bleek niet de enige attractie te zijn! Er was namelijk een echte "Weihnachtsmarkt" georganiseerd, met ingevlogen Duitsers (met bierbuik), worst en gluhwein...... Danny voelde zich meteen helemaal in zijn element (*grin*). Ook waren er van die namaak Duitse houten huisjes waar ze allemaal duitse prullen verkochten. En natuurlijk was er een enorme kerstboom.


Zondag hebben we samen thuis doorgebracht, kerstliederen zingend bij ons kerststalletje (we wish you a merry christmas!!!) en als kerstmaal hebben we rijst met gehaktballetjes in tomatensaus gegeten (is weer eens wat anders :) ). Het was heel erg raar om niet bij je familie te zijn op die dag.


Maandag moesten we gewoon werken, geen tweede kerstdag voor ons... :( . We zijn naar een huizenbemiddelingsbureau gegaan samen met Asahi-san (die kende daar iemand). Ze had aangeboden
om samen met ons naar dat bureau te gaan omdat ons Japans zich beperkt tot Ohayo gozaimas (goedemorgen), arigato gozaimas (dankjewel) en onegai shimas (alsjeblieft).

Die avond hebben we op de afdeling nabe gegeten. Nabe is een soep met heel veel ingredienten, en wordt veel gegeten door studenten. Er zit onder andere een vissekop, paddestoelen, kool, oesters en konjaku in. Ik zag wat er allemaal inging en toen werd ik een beetje bleek geloof ik. De Oden viel de vorige keer erg tegen, maar nu vond ik het eten erg lekker.
Na de soep was er keekie (oftewel taart)!! Dat is een erg Japanse gewoonte, en afgelopen weken kon je overal kerst-taarten kopen met kerstmannetjes en rendieren erop. Een erg goede gewoonte, moeten we maar overnemen. En er was natuurlijk sake en bier (allebei erg lekker) en aangezien Japanners niet zo goed tegen alcohol kunnen maar wel evenveel drinken als wij werd het al snel erg gezellig :) .

Toe we naar huis liepen om te gaan webcammen met mijn ouders en broers en zussen (echt waar!) nodigde Terashima-san (Danny's baas) ons uit om nog ergens wat te gaan drinken. Dat konden we natuurlijk niet afslaan en zo kwamen we in een kiprestaurantje in de buurt van de campus terecht. Daar hebben we lekkere rum gedronken en wat kipgerechtjes gegeten. Het raarste gerecht was kippelevertjes met sesamzaadjes die je in een sesamsausje moest dopen. RAUWE kippelevertjes welteverstaan! Danny en ik keken elkaar aan van wat is dit nou weer, maar toen we het probeerden was het erg lekker. Je moet niet teveel nadenken over wat je eet.

Ik verlang terug naar de tijd dat ik alleen cherrytomaatjes niet lekker vond....

Santa....san???

Hoihoi allemaal,

hebben jullie een fijn weekend gehad? Wij hier in ieder geval wel. Wij hebben (een heel heel klein beetje) sneeuw gehad op zondagochtend!! Ik heb er maar snel foto's van gemaakt voor het weggesmolten was. Het is hier best koud, maar in de zon warm je snel op. Je kunt het ook voelen als de zon schijnt, zo sterk zijn de stralen nu nog.....wat zal het dan deze zomer wel niet worden??

Zondag was er een “Christmas Party” in het international house. Een collega van ons, Wang-san, woont ook in het international house (ze is Chinees) en daar hadden we mee afgesproken. Er was Japans eten klaargemaakt en ook sandwiches en appelcake. Sommige dingen waren erg lekker, andere ietsje minder (Danny probeerde rijstdeegballetjes :P ). Daarna was er voor de kleintjes een poppenkastshow met santa-san (zo noemen ze hem ECHT) en rudolph het rendier, met een lichtgevende neus. Dat was erg grappig. Na de poppenkast moesten de kindjes “Santa-san!” roepen. Er kwam een wel heel erg Japans uitziende kerstman cadeautjes uitdelen.
Japanners zijn niet katholiek en snappen niet echt waar kerst over gaat, maar ze houden wel van een feestje. Dus vieren ze dit ook. Maar het is geen tijd voor familie ofzo. Met de kerst ga je met vrienden uit en spreek je met je liefje af :) ,....heel anders als bij ons. Maar de dag na kerst gaan alle versieringen de deur uit, want met nieuwjaar vieren ze hun eigen feest (ik weet even niet meer hoe het heet) en daarbij gaan ze wel de familie bezoeken. Ik zal er na de kerst meer over kunnen vertellen ;)


Ook hebben we voor het eerst deelgenomen aan een theeceremonie. Een aantal Japanse vrouwen waren speciaal voor deze gelegenheid in een kimono gekleed. Het is ook een echte ceremonie, dat maken van de thee. Je moet een opleiding volgen om dat te kunnen doen!
Het theedrinken zelf gaat ook volgens een aantal vaste stappen. En aangezien Wang-san al eerder een theeceremonie had bijgewoond (ze is al twee jaar in Japan), kon ze ons precies uitleggen wat we moesten doen.
Eerst krijg je een heel erg zoet snoepje. Als je dat ophebt krijg je een kopje met opgeklopte groene thee. Maar voor je mag drinken moet je je kopje twee keer draaien met je hand, en in drie slokjes alles opdrinken.
De thee smaakte veel zachter dan ik verwacht had. Hiervoor had ik wel eens Japanse groene thee gedronken, maar die smaakte erg bitter. Deze thee smaakte veel lekkerder.


We hebben ons laatste postpakket gekregen. Die was tegelijkertijd verstuurd met een ander pakket. Maar we zagen dat het pakket was opengemaakt (misschien rammelde het teveel ;) ) en waarschijnlijk was het daarom later. Nu hebben we ons kerststalletje eindelijk! We hebben geen kerstboom dit jaar en ook geen kerstvakantie (*snif snif*). Maar nu hebben we wel een kerststal!!
Danny en ik zijn nog niet echt in de kerststemming, misschien omdat we de kerstboom al in november gezet hebben :P . Het is hier 's ochtends ook niet zo donker als in Nederland (het is hier om 7 uur al licht), en dat associeer ik toch wel met de kerst. Maar we hebben wel al sneeuw gehad, wel te weinig voor sneeuwballen jammer genoeg..... maar misschien komt dat nog.

Lab Rats

Hallo allemaal,

alweer een week voorbij (yes bijna weekend!) en ik schrijf nog even snel even een berichtje. Hier gaat alles goed. Ik begin Nederland (en jullie) toch wel erg te missen. Hier is alles net iets anders of heel erg anders. Maar sommige dingen geven me toch het gevoel weer een beetje thuis te zijn (zie foto) ;)

Danny en ik zijn samen in het lab aan het werk en aan het zoeken waar alles staat (op flessen en kasten staat natuurlijk alles in Japanse tekens), maar met onze beperkte kennis van de Japanse tekens komen we toch al een eind!


Boodschappen doen is nog steeds een beetje een probleem, maar ik heb nu een mega-supermarkt gevonden waar ze zelfs verse groenten hebben (en mega-grote appels). Het logo is een tomaat, dus noemde ik het altijd "The Red Tomato Shop"(kijk maar eens naar "Ready, Steady, Cook op BBC2), maar Asahi-san vertelde me dat de winkel eigenlijk "Nissho" heet. Ze hadden daar heel veel vis, en ze hadden er ook heel veel verschillende soorten rijst. De minimale hoeveelheid die je kon kopen was 2 kilo en er lagen zelfs zakken van 20 kilo(!) rijst. Ze hadden veel snacks en instantvoer, maar weer helemaal geen blikgroenten. In ieder geval flink ingeslagen, want iedere dag uit eten gaan gaat na een tijdje ook vervelen ;)

Going to Mino Mountain!

Zaterdag hebben we lekker gelummeld. Eerst eens lekker uitgeslapen (om half 10 waren we allebei wakker ;) ) en daarna in onze kamer wat aangerommeld. Wel zijn we op tijd naar bed gegaan, want zondag wilden we wel weer iets gaan doen. Het was ons aangeraden om naar Minoo-mountain ( is een National park) te gaan (op 20 km afstand van Toyonaka), wat goed met de trein te bereizen was en in onze gids stond “inexpensive”, dus als echte Nederlander..... :D

Vanuit het station in Minoo kun je zo naar het bos lopen. Er staan veel Maple-trees, die in de herfst een dieprode kleur krijgen. Het was nu al een beetje laat in het jaar en de meeste bladeren waren al afgevallen en geel verkleurd. Het waaide een beetje en er vielen allemaal goudgekleurde blaadjes om ons heen, heel erg mooi.


Het hoogtepunt van de wandeling is de waterval (op één na hoogste in Japan) en in het boekje stond een mooie foto, waarbij het net leek of er alleen bos eromheen was. Toen wij er aankwamen stonden er allemaal winkeltjes vlakbij en voor de waterval waren er bankjes gemaakt. Toch niet helemaal wat we ervan verwacht hadden, maar toch wel mooi.















Toen we terug liepen zagen we ergens een grote vogel zitten (kijk maar naar de foto) (uhm reigerachtige, wie weet het??? laat een berichtje achter) en die was erg gefocust op iets in het water (die heel grote vis waarschijnlijk). Hij kon er niet zomaar bij, en het zag er erg komisch uit. Danny en ik bleven een tijdje staan, en na een paar minuten kwamen er steeds meer mensen bij ons staan om te kijken naar de vogel en de vissen. En toen we wegliepen stond er een hele groep mensen te kijken en te wijzen.... :)


Het lijkt iets typisch Japans te zijn om te gaan kijken als iemand anders ergens naar wijst....... Toen we een uur later weer langs de vogel en de vissen liepen, stonden er nog steeds mensen. Danny wil nog een keer ergens gaan staan en een kant uit wijzen en dan kijken wat er gebeurt :D..... humm, dat mag ie dus niet van mij, allemaal Japanners voor de gek houden, ze trappen er vast in ;)



Danny wilde ergens een trap opklimmen, en dat bleek het begin te zijn van” the Stairway from Hell” met treden die bijna zo hoog als mijn knie waren. Maar ja, als we eenmaal zijn begonnen dan gaan we ook door tot bovenaan, en het uitzicht was het ook wel waard. Boven was een uitkijkpost waar we een deel van de stad en de baai konden zien.

Daarna hebben we hebben de trein naar Umeda genomen, een hoofdstation in het centrum van Osaka. Daar zijn we naar de bioscoop gegaan en hebben kaartje gekocht voor de nieuwe Harry Potter film. Omdat er alleen nog kaartjes voor 's avonds waren, hadden we 4 uur over..........en dus zijn we gaan SHOPPEN!!! Danny vond dit een minder goed plan, maar we hebben ons toch wel vermaakt. De winkels in Japan zijn toch wel anders. In Osaka heb je een flatgebouw met allemaal kleine winkels, die bij elkaar op een verdieping liggen. Dus alle restaurants op een verdieping, alle juweliers hebben hun eigen verdieping enzovoorts. Toch weer heel anders als wij gewend zijn.


We hebben lekker gegeten in een klein restaurantje in hetzelfde gebouw als de bioscoop (en Danny heeft een ijsje gehad ;) ) en toen was het onderhand tijd voor de film. Die was erg goed, veel special effects en het stak goed in elkaar (voor een kinderfilm volgens critici).
Nog even terug met de trein en we zijn meteen ons bed ingerold. Al met al toch een erg druk dagje.

Na een lange stilte......

Hoihoi familie, vriendjes en vriendinnetjes,

Na een week stilte eindelijk weer een berichtje. Hebben Danny en Caroline het dan echt zo druk of doen ze net alsof ? ;)
Nee nee we hebben het vorige week erg druk gehad. Ik ga Danny meehelpen en straks microscoopwerk doen en daarvoor zijn we vorige week van dinsdag tot vrijdag mee bezig geweest.

Maar dinsdag zijn we eerst begonnen met onze eerste Japanse les in het International House waar we nu wonen (nog tot eind februari). Danny kan al bijna alle katakana-karakters lezen, maar tijdens de les werden vooral Hiragana-tekens gebruikt en die ken ik bijna allemaal al. Nu kunnen we vragen hoe laat het is en daarop antwoord geven.
's Middags zijn we begonnen met het snijden van de blaadjes. Die moesten een vierkante millimeter zijn, errug klein dus. Gelukkig was dat het moeilijkste.
Ook een andere student, Asahi-san moest ook hetzelfde doen, maar ze had een bloem (oftewel hana) in plaats van een blad.


Woensdag was een hele drukke dag. Ik heb de hele dag met Asahi-san zitten kletsen :P .... huh? Nou, we moesten steeds 15 minuten tussen iedere stap, en tussendoor hebben we over van alles zitten praten. Waar dat je goed kunt shoppen, waar de bioscoop ligt en hoe duur die is. Waar Asahi-san vindt dat ze lekker (en goedkoop) eten hebben, hoeveel broertjes en zussen we allebei hebben, de winkels en eetgelegenheden op de campus. Ik vond het erg leuk om eens te praten met iemand die hier de buurt een beetje kent, die me meer kan vertellen over de Japanse gewoontes en uitspraak van de taal. Asahi-san is Engels aan het studeren en zij vond het erg leuk om te oefenen met de taal. Ze sprak erg goed Engels, en als ze een woord niet kende had ze een soort van vertaal apparaatje wat erg handig was. Soms wist een van ons een woord niet en dan zetten we het op papier en meestal kwamen we er dan wel uit.

Een snelle update

Aangezien Danny de lappietoppie op zijn werk nodig heeft, en we op onze kamer geen internet hebben heb ik stukjes van een aantal dagen bij elkaar geschreven. Have fun reading!


Een weekend Osaka!

Vrijdag was er een borrel voor alle buitenlandse studenten en medewerkers op de Toyonaka-campus. Iedere buitenlandse gast moest zich voorstellen, en de meesten deden dat in het Japans (waar wij nog steeds niks van verstaan :O). We hebben voor het eerst sake gedronken en dat erg lekker. Ook was er Japans eten bij, waarvan we stokjes met gegrild vlees(sate zonder saus :P) hebben gegeten en ook sashimi (rauwe vis gedoopt in een sojasaus met wasabi) => we waren op de dappere toer! Het was nog best lekker ook (voor een keertje.....)
Ook hebben we Eric Miller ontmoet, dat is diegene die die website met foto's van Toyonaka-campus had gemaakt.(LINK) Hij was erg verbaasd dat wij zijn galerij hadden gevonden en dus wisten hoe zijn kamer eruit zag :D.
Opeens ging er bel en was de borrel afgelopen (zo gaat dat blijkbaar in Japan (borrel van 5 tot 7!), maar we zijn gewoon doorgegaan op het lab bij Terashima-san (iedere vrijdag borrel :D). Het was toch nog wel een beetje laat toen we naar huis gingen.... Maar tot Danny's grote vreugde hoef je zaterdag niet te werken, en konden we uitslapen zaterdag!

Maar Danny had maandag praatje en ging na 12 uur toch nog maar even naar de uni om te werken. Daarna hebben we boodschappen gedaan en hebben in een restaurant gegeten dat “DutchOven” heet....... Het had een westernlook, compleet met Japanner met cowboyhoed :P. Hij kon wel lekkere cocktails mixen!!

Zondag zouden we Nara geen bezoeken, maar Danny's praatje was nog niet af. Tegen de middag begon het enorm te gietenen te onweren en waren we blij dat we de wandeling door Nara niet gemaakt hadden. We hebben samen voor het eerst gekookt (na een week fastfood en restaurants ;) ).

Vandaag had Danny zijn praatje. Vlak voordat hijn het moest doen hoorde hij dat het niet voor 5 a 10 mensen was, maar voor 20 a 25....... en hij was al zo nerveus.......
Het ging erg goed. Daarna werd er gezamelijk schoongemaakt in alle labs en kamers. Dat kennen we in Nederland niet, dus was het even wennen....

Danny en ik zijn allebei bezig met een Japans alfabet te leren kennen (ik leer nu hiragana, Danny leert katakana) en toen samen kunnen we al de halve menukaart lezen ;P Dat wordt nog wat!

NEWSFLASH

even wat foto's van afgelopen week bij elkaar!


http://www.xs4all.nl/~caroboom/up/images/index.html

binnekort meer nieuws!

another day

hoi hoi,

hoe gaat is allemaal daar in Nederland? Nog steeds sneeuw? Hier is het een stuk kouder geworden en de zon schijnt niet meer. :( We zijn al wel een beetje gewend hier, maar Japanners spreken niet zo veel en goed Engels als we verwacht hadden. Danny's baas, Terashima-san (zo hoor je dat hier te zeggen) kan goed Engels, maar bij andere mensen is het Engels niet zo goed verstaanbaar.

We zijn al zoveel rare dingen tegen gekomen dat wil je echt niet weten. Zo werd er woensdagavond (onze eerste avond in ons "appartement") rond 7 uur opeens aangebeld en stond er een klein Japans mannetje voor de deur. Hij begint meteen in het Japans tegen ons te praten en het enige woord wat we kunnen verstaan is terebri, wat hij 20 keer herhaalt in 1 zin. Danny en ik kijken elkaar vragend aan, en dan heeft Danny door dat het over de televisie-aansluiting gaat (alsof we nu al een tv zouden kunnen hebben :P). Danny zegt television en het Japanse manntje herhaalt zijn verhaal in het Japans, maar zegt nu television in plaats van terebri........alsof we het nu wel snappen!! :P
Dan proberen we de komende 5 minuten uit te leggen dat we geen tv hebben door no television te herhalen. Daarna herhaalt het Japanse mannetje 20 keer " no television", en krijgen wij een foldertje..... En al die tijd probeer ik mijn lachen in te houden, want ik kan precies op zijn helm kijken en er staat " I am always in improvement" op!! (lol)

Nou ja, tegen zulk soort dingen loop je dus op. Er zijn ons al een aantal dingen opgevallen hier:
* Ze hebben twee verschillende soorten wc's, of een soort bak in de grond waar je boven moet hurken, of een zitwc met 10 verschillende knoppen en brilverwarming en twee verschillende manieren van door trekken........
* Als je iets in een winkel koopt, doen ze dat in een plastic tas, die ze dichtplakken.
* Boodschappen doen is een hele ervaring. Ze hebben veel instantfood en als je op de verpakking kijkt weet je nog niet wat er allemaal inzit.
* Ze overal automaten hebben staan met flesjes drinken en sigaretten, maar nergens met eten of snoep.
* En ze wel 10 verschillende soorten afvalbakken hebben, voor blik en plastic flesjes en kranten en tijdschriften niet in dezelfde bak mogen.
* Op de campus zijn ze erg sportief; van 'sochtends vroeg tot 's avonds laat zijn er mensen aan het sporten op het sportveld.

* We keken tv in het hotel en we zagen dat de nummering niet helemaal klopte ;) ...kijk maar eens hierboven!

We zitten nu in een appartement op de campus (nog geen 5 minuten lopen van Danny's werk) en dat is maar goed ook want hij gaat door tot een uur of 8/9........ iedereen doet dat. En daarna gaan we pas eten. Ik heb de campus al doorgelopen en ben naar mnt Machikaneyama gegaan. Wij zouden het niet eens een berg maar een heuvel noemen, zo weinig stelt het voor. Dat vond ik dan wel weer grappig. Ik dacht dat ze dat alleen in Nederland deden ;)

Ik ben nu eindelijk een beetje gewend aan het feit dat ik omringd ben door Aziaten. In het begin keek ik er iedere keer van op dat iemand er Japans uitzag. Heel suf was dat. Nu valt het me op als iemand er niet Japans uitziet, zoals toen ik mezelf onverwacht in de spiegel zag (lol).