We komen eraan!!

hoihoi allemaal,

dit is de laatste post vanuit Japan. Morgen gaan Danny en ik weer eens terug naar huis. De laatste paar dagen waren veels te stressie met kerstinkopen, inpakken en Danny moest ook nog eens een praatje voorbereiden. Maar gelukkig is nu alles klaar en kunnen we morgen met een gerust hart vertrekken!

Wij wensen iedereen alvast een fijne kerst en een gelukkig nieuwjaar!

dag sinterklaasje daahaag

Hoe was jullie sinterklaasavond? Gezellig samen pakjes uitgepakt en liedjes gezongen? En natuurlijk heel veel taaitaai en pepernootjes gegeten? Hier in Japan werd eind oktober al de kerstverlichting van stal gehaald en kun je overal al lichtjes zien en afgrijselijke kerstmannen compleet met rendieren en arreslee.

Maar ondanks dat hebben we er toch een gezellige avond van gemaakt en had ik een hoop kleine cadeautjes gekocht en Nederlands eten gemaakt (aardappelpuree met erwtjes en vis) en 's avonds hebben we warme chocolademelk gedronken en samen Anime (tekenfilms) gekeken. Dat is weer eens een andere sinterklaas-avond :)

Bureaucratie in Tokyo

AAAaaahhh, ik dacht dat in Nederland het al erg was; het wachten bij het gemeentehuis voor je paspoort ofzo, maar vandaag heb ik gemerkt dat het in Japan nog erger kan.
We moesten ons visum laten veranderen zodat we als we naar Nederland gaan ook weer Japan terug in mogen (re-entry permit). Nou blijkt dat onder het Ministerie van Justitie te vallen en niet Binnenlandse zaken. En dat kun je ook wel merken aan de service :O

Ten eerste was het gebouw in het havengebied en het kaartje wat we hadden was heel erg vaag. Dat deel van de stad bestaat uit "kleine" eilanden met allemaal grote bedrijventereinen en natuurlijk was er nergens een kaart te bekennen *aahhh*.
Op het kaartje leek het vlakbij, maar het bleek 10 minuten met de bus vanaf het station te zijn (op de terugweg namen we natuurlijk de bus). Na een tijdje lopen twijfelde ik of we wel de goede kant uit waren gegaan. Gelukkig zagen we toen een kaart en konden we het gebouw uiteindelijk vinden.....
In het gebouw konden we snel de balies vinden waar je een re-enrty permit kon aanvragen. En Danny zag al snel dat je een formulier in moest vullen en waar je dat moest doen. Dat ging wel snel. Maar toen ik daarna een nummertje ging trekken bleken er 60(!) wachtenden voor mij te zijn (fijn hoor dat die Japanse machines dat meteen laten zien). Dus wij maar gaan zitten en wachten. Zie ik dat iemand anders die zit te wachten twee formulieren heeft...... en op het andere formulier zitten postzegels ofzo. Hhhmmm, zouden wij dat ook moeten hebben?
Ik ga kijken bij de balie, en ja hoor en lagen twee bakken en het tweede formulier lag er ook........nou ja, we hadden nog tijd om het in te vullen (nog 40 wachtenden voor ons).
We kregen onderhand wel trek, dus ging ik maar naar beneden om iets lekkers te kopen(in Japan zijn overal, zelfs in gemeentehuizen en andere officiele gebouwen, winkeltjes te vinden, waar ze sandwiches, snoep enzo verkopen). Was er daar een aparte kassa voor "re-entry permit". Wat bleek nou.....moet je met het formulier naar beneden om daar bij de kassa te betalen voor je "re-entry permit". Je krijgt dan postzegels voor dat bedrag en die plak je op je formulier...
En nergens stond dat vermeld ofzo....Als ik niet naar beneden was gegaan om iets te eten te halen had ik het niet geweten....
Maar er waren nog 20 wachtenden voor ons, dus zo erg was het niet ;) Maar rond 12 uur wordt er opeens iets omgeroepen in het Japans en ik vang het woord "hiru-yasumi"(middagpauze) op (nog 10 wachtenden voor ons). 5 Minuten later gaan alle balies behalve 1 dicht en is blijkbaar iedereen lunchen. AAAAaaahhhhh..... nu duurt het helemaal lang voor er weer iemand aan de beurt is (nog 7! wachtenden voor ons).
Pas een half uur later gaat er weer een balie open en zijn wij gelukkig aan de beurt.....pfff We krijgen een stempel en een sticker in ons paspoort en na 5 minuten zijn we weer buiten. En daar hebben we zo lang op gewacht.....

Maar we komen eraan deze kerst!! (kijk maar eens wat we allemaal voor jullie over hebben :D)

Tokyo wa totemo omoshiroii desu

Oftewel Tokyo is best interessant...
Nee Jeroen, we zijn (nog) niet in winterslaap. Maar het inderdaad alweer een tijdje geleden dat ik een berichtje heb achtergelaten.

Alles gaat goed hier in Tokyo. De eerste paar dagen waren we helemaal de weg kwijt en hadden we het gevoel dat we in een hotel zaten. Dan wel een hotel waar al onze rotzooi in dozen zat en opgeruimd moest worden ;) Ook moesten we alle winkels weer opnieuw zoeken. Het was dus alweer een "cultuur schok", wat we eigenlijk niet verwacht hadden.

Gelukkig duurde het maar een paar dagen en zijn we nu al weer gewend aan Tokyo. We wonen vlakbij Roppongi en niet erin, zodat het redelijk rustig is 's nachts. De wijk waarin wij wonen heet Shirokanedai. (shiro=wit en okane=goud, witgoud oftewel platinum)
Platinumstraat klinkt luxe en dat is het ook. Alle winkels en restaurants zijn heel duur en erg europees. Iedereen die hoorde waar we gingen wonen dacht meteen dat we vast stinkend rijk waren; blijkbaar is de wijk erg bekend in Japan :)

Maar jammergenoeg voor Danny moeten we iedere dag wel 30 minuten met de metro. Vooral 's ochtends is dat geen pretje. Dan sta je echt tegen elkaar aangeduwd. Wij gaan meestal net na de spits rond een uur of 9, en we blijven dan ook op de uni tot na de avond spits (8 uur/9 uur) en hebben dus geen last van dronken mannen in de metro ;)

Het universiteitsgebouw ziet er erg cool uit van buiten. Het is gebouwd rond 1920 en de campus voelt een beetje als Oxford ofzo. Binnen ziet het er allemaal wel oud uit, en dat heeft wel iets vind ik. Wij zitten alleen in de kelder van het gebouw. Ik denk dat ik het deze winter erg koud ga krijgen, omdat ze het hier nooit warm zullen kunnen stoken. Iedereen neemt kacheltjes mee, die dan voor wat warmte zorgen (als je er vlak bij zit). Hopelijk wordt het geen koude winter....

Na drie weken ruzieen om onze laptop hebben we toch maar weer een nieuwe gekocht. Na Akihabara (DE plek om electrische apparaten te kopen) doorkruist te hebben en het internet geraadpleegd te hebben; vonden we een tweedehands laptop voor een redelijke prijs. Het is een 12 inch G4 powerbook geworden. Een schattig klein laptopje dat je bijna in je binnenzak kunt meenemen ;) Nu kunnen Danny en ik weer samen op bed naast elkaar *in vrede* computeren :D

En wordt er ook weer geblogd!

Dit moet nog allemaal een plek krijgen :D

trappenhuis naar de kelder

een lab (Danny zit om het hoekje)

heel veel bomen(en een Danny)

binnenplaats (volgestouwd met rotzooi)
Er vlogen heel veel bijen rond toen ik deze foto maakte. Daarna heb ik ze niet meer gezien, dus het zal wel ok zijn ;) Via het trapje kom je vlakbij de kassen uit. Het kassencomplex stelt niet zoveel voor, zeker in vergelijking met die in Nijmegen niet.

Een typisch universiteitsgebouw

Op onze route naar de shokudo (restaurant/menza)

Sayonara-paati.... afscheidsfeestje

Bijna alle spullen zijn ingepakt, behalve wat we nog dagelijks nodig hebben. Ons huis staat vol met dozen en de keuken klinkt hol. Danny en ik worden er een beetje melancholisch van. We hebben het erg naar onze zin gehad in Osaka en hoe het in Tokyo zal zijn is nog afwachten...

Maar voordat we gaan nog even een feestje bouwen met al onze vrienden hier. We hadden afgesproken om in de Hawaiki wat te gaan eten (en drinken!).

Het was een erg gezellig feestje. Onze vrienden van het International House waren gekomen, Yamori-san en Asada-san van het werk en zelf onze Japans lerares Nana-sensei was er! We wilden allebei niet dat de avond voorbij ging,maar toen ik bijna in slaap viel zijn we toch maar gegaan. Ik heb een fotopagina gemaakt van de avond.

Nieuws!!

hoihoi,

Hoe gaat ie ermee? Al bijn aan het genieten van de herfstvakantie? Of is die al bijna achter de rug :( Hier hebben we geen weekje vrij jammergenoeg. Maar het is hier wel lekker weer, een zonnetje 23 graden en een lekker windje :) Jammergenoeg zijn we de hele dag binnen aan het werk :(

Werk
Eerst het slechte nieuws; Danny moest voor metingen naar een klein plaatsje boven Kyoto (rural area zoals Yamori-san dat noemt :D). Maar toen hij daar begon met meten maakte het apparaat rare geluiden en was stuk. Dus Danny kon voor de middag al weer terug naar huis. Met een beetje geluk kan hij zaterdag misschien meten, of hij moet een keer vanuit Tokyo komen. Niet echt een fijna dag dus... :(

Laptop
Ook is onze laptop nog steeds kapot. Hi is nu al een week weg en we zouden mail krijgen over wat er aan de hand is voordat we zouden beslissen of hij gemaakt moet worden. Op de harde schijf staan namelijk allemaal belangrijke data en berekeningen van afgelopen jaar...... en die willen we wel terug hebben. Natuurlijk hadden we een backup moeten maken, maar daar was het nog niet van gekomen.

Kakkerlak
We hadden er weer eentje in huis, deze keer een grote van wel 5 cm. Het ergste is als je opeens zo'n beest ziet zitten met zijn bewegende voelsprieten. Je schrikt je lam. Plus, je weet niet hoe lang dat beest al in je huis heeft rondgelopen....brr. En als hij door heeft dat jij hem gezien hebt dan sprint ie er vandoor en probeert in allerlei hoekjes te kruipen. Als je hem dan niet vangt dan gaat ie overal eitjes leggen, dus je moet er wel op tijd bij zijn. Gelukkig konden we hem op tijd sprayen en platmeppen. Hij heeft een vredig graf gevonden in onze vuilniszak. De dagen daarna zijn we steeds aan het kijken onder of achter dingen of er niet toevallig een kakkerlak zit. Je wordt er heel paranoide van...


Maar er is ook goed nieuws :)

Afscheidsfeestje
Donderdag hebben we een afscheidsfeestje in de Hawaiki, de izakaya(het eet/drinkcafe) waar we vaak naartoe gaan. Alle gaijin(buitenlandse vrienden) komen en een aantal mensen van ons lab. Het wordt vast erg gezellig :)

Reis naar Nederland!
Vorige week hebben we onze tickets geboekt voor ons bezoek aan Nederland. Het werd wel weer eens tijd geloof ik ;) 14 december komen we aan op schiphol en 28 december gaan we weer terug naar Tokyo. Dus met nieuwjaar zijn we weer in Japan. Wel jammer dat ze geen vuurwerk hebben met nieuwjaar, maar we kunnen wel op 1 januari samen de tempels bezoeken :)

Huisje in Tokyo
Danny is vorige week naar Tokyo geweest en heeft ons nieuwe huisje bekeken. Het is kleiner dan ons appartement in Hotarugaike, maar wel gezellig. We hebben een woonkamer-keuken en een slaapkamertje. En van de foto's die hij gemaakt heeft kon ik zien dat het ook stampvol staat met spullen, en dat we niks uit ons huisje in Osaka hoeven mee te nemen ;) En nu wonen we op de 3e verdieping, dus hopelijk hebben we ook minder last van reuzespinnen en -kakkerlakken. Danny had foto's gemaakt zoals je ziet.

keuken

uitzicht vanuit ons raam

slaapkamer

een typisch "japanse" dag

Hoi allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets van me heb laten horen... Dus het is weer tijd voor een korte update!

1. Danny en ik zijn gaan dansen!!!!

Hehe, eindelijk na veel gezeur kon ik Danny dan toch meeslepen. Iedere keer als ik het erover had dat ik een keer wilde gaan dansen zei Danny "ja leuk" om er daarna niet meer op terug te komen. En als ik een keer een dag wilde afspreken was het nu voor Danny te druk, maar binnenkort gaan we dan wel :P .
Maar gelukkig wilde Gabrielle wel dansen en voordat hij voor zijn nieuwe baan terug naar Italie zou gaan moest er nog gedanst worden. Gelukkig kende een kennis van Guillaume een "leuke" club in Umeda (Sam&Dave). Het was een echte Gaijin-bar, met veel buitenlanders, en de muziek was aan het begin van de avond vooral R&B, maar het was wel heel gezellig. We hebben het volgehouden tot 5 uur(!) en de eerste trein terug naar huis genomen. Het was al licht toen we thuiskwamen. En het was alweer donker toen we uiteindelijk wakker werden ;) .......

2. Rare mensen die Japaners.

Soms heb ik van die dagen dat ik me echt een buitenlander voel. Zo ook vorige week. Eerst liep ik op de campus, komt er een Japans mannetje naar me toe en begint een heel verhaal of ik een rechten(?)student ben en of ik hem geen Engels kan leren en dat hij een "mature student" is. Het ergste was dat tussen ieder halve zin hij "excuse me" zei met zo'n zeurderige stem dat het net klonk als "luister je wel naar mij". "Jammergenoeg" kon ik hem niet helpen omdat ik volgende week naar Tokyo verhuis. Ik had niet geweten wat ik anders had moeten zeggen.

Daarna ging ik richting de supermarkt en stond er midden op straat een Japanner met een luidspreker een heel verhaal in het ......jawel, Japans af te steken. Ik kon alleen maar verstaan dat hij het over Koizumi(de oude minister-president) had. Tsja, dat mag blijkbaar zomaar in Japan ;)

En net als ik me helemaal en buitenlander voel loopt er een Japanner langs met een t-shirt met "Universiteit Groningen" erop. Haha, nu voelde ik me toch weer een beetje thuis :D

3. Tot slot nog een paar rare foto's!

Carrie in yukatta!

Het is nu al herfst en eigenlijk iets te laat ervoor, maar eindelijk heb ik yukatta (dunne zomerkimono) aangepast. Het was toch nog best wel ingewikkeld, vooral de obi (die roze band om je middel). Maar met een beetje hulp van Danny en uitleg van de computer is het toch gelukt!

Carrie in yukatta 2

En dan een foto van op ons werk. Iedereen heeft een eigen magneet waarmee je aangeeft of je op het werk bent of niet. De rode appel Hello Kitty is Danny en ik ben de druifjes Hello Kitty. Iedereen vond het erg grappig toen we deze magneten meenamen. En iemand vroeg of Danny Hello Kitty kende en of hij het leuk vond :D Danny's baas heeft ook een grappige magneet; een Yebisu-bierdop-magneet!!

Danny loves Hello Kitty??

En nog een foto van onze gang op de uni, die nu volstaat met dozen en grote zakken met schuimbolltjes en bolletjesplastic. En ja, dat is de rug van Danny. Hij wilde niet poseren voor de foto :(

Danny op de gang?

poe poe, dat was me weer een verhaal! En nou heb ik nog niet eens verteld over onze compie die de geest heeft gegeven....bij deze dus nog ;)

moving blues

hoihoi allemaal,

lekker aan het genieten van een echte herfst (met bijbehorende regen :P ). Hier is het ook kouder geworden. 's Avonds is het al een stuk kouder, maar overdag in de zon kan het nog aardig warm worden.
Iedereen is nu bezig met het verhuizen. Op de universiteit staan op de gang heel veel dozen die nog gevuld moeten worden. En ook hele grote zakken met van die schuim bolletjes en grote rollen met bubbeltjesplastic om breekbare dingen in te doen. Maar ons bureau is nog steeds dezelfde rotzooi als normaal. Maar voor hoelang, dat is nog maar de vraag :)
Maar de eerste collega's zijn al vertrokken naar Tokyo. De grote baas (Terashima-san) is al sinds juli weg. Maar vrijdag is er een collega naar Tokyo vertrokken, aan het eind van de maand gaan er weer twee en in de loop van oktober gaat iedereen die meegaat. Vrijdag was er daarom een afscheidsfeestje en iedereen had zelf iets te eten gemaakt. Ik had rijstepap gemaakt en Danny had zelf pannenkoeken gebakken (voor het eerst!).

Thuis ben ik ook al begonnen met inpakken. Alle kleren uit onze hangkast zitten al in de grote koffer. Verder ben ik begonnen met mijn uitgebreide manga-collectie in dozen te doen, maar dat gaat niet zo snel. Iedere keer als ik begin ga ik na een tijdje toch weer manga lezen en eer ik dan een doos vol heb :D Maar behalve de manga is er toch niet veel wat ingepakt moet worden. Het meeste gebruiken we nu nog en kunnen we niet missen voor 3 of 4 weken.

Ik vind het heel raar hoe ik zo snel gewend ben geraakt aan Osaka. Ik zal het hier heel erg missen en ik ben benieuwd hoe het in Tokyo zal zijn. We kunnen 6 oktober pas ons appartement bekijken en dan weten we pas hoe groot en hoe oud het eruitziet (Terashima-san zei dat de appartementen "oud en klein waren"). En op de 26e moeten we de sleutel van het appartement in Osaka inleveren. Dus ergens tussen die tijd moeten we verhuizen. We zien het vanzelf wel...

Rare jongens die Japanners

Wij voelen ons hier al aardig thuis, maar soms is het net alsof we op een anders planeet zijn beland. Een voorbeeld waar Paul over mee kan praten is de WC's! En dan vooral de Japanse wc's die niet veel meer zijn dan een gat in de grond (zie foto beneden). De eerste keer dat ik zo'n wc zag ben ik weer naar buiten gelopen..... Nu ben ik er wel aan gewend, maar ik ben wel erg blij dat we thuis een gewone wc hebben. Paul heeft trouwens de hele vakantie steeds naar "westerse" wc's gezocht. Het is hem nog gelukt ook *tss, schandalig*

Japanse wc

Maar bij ons op de universiteit hebben we naast de Japanse versie ook nog een "gewone" wc. Het is een superdeluxe model met ingebouwde bidet en verwarmde wc-bril. Vooral dat laatste was heel fijn vorige winter aangezien ze in Japan toiletruimtes niet verwarmen. Maar aan die knopjes op de zijkant heb ik nooit durven drukken :) . In sommige warenhuizen heb je daarnaast ook nog een knopje dat het geluid laat horen van een wc die doorgetrokken wordt, voor de dames die niet gehoord willen worden :) . Zo hebben de Japanners toch een supersonisch snufje van een doodgewone wc weten te maken :)

"Westerse" wc met toeters en bellen ;)

In het International House moesten we het doen zonder verwarmde wc-bril of andere extra knopjes. Wel had ons toilet heel handig(?) een wasbakje bovenop. Als je de wc doortrok kwam er boevn water uit en kon je daar je handen mee wassen. Met dat water trok je dan de keer daarna door.

"Westerse" wc met wastafeltje bovenop

En in een openbaar toilet in Tokyo kwam ik dit tegen op de damestoilet. Een hangstoeltje waar je de kleine even in kon hangen terwijl je naar de wc gaat. Ze denken ook overal aan die Japanners :P

kinderstoeltje op de wc

AAAAhhhh, attack of the killer spiders???

De mensen hier in Japan zijn een heel stuk kleiner dan in Nederland, de insecten daarintegen zijn weer een stuk groter en er zijn er volgens mij ook heel veel meer! Als je het dan over vlinders of kevers hebt is het niet zo erg. Maar kakkerlakken van 6 centimeter in je huis, daar ben ik toch niet zo kapot van. En nog erger, eergisteren zat er een megagrote spin op de muur.

Ik hoorde Danny opeens schreeuwen en zag ik nog net een paar poten om de hoek verdwijnen. Het beest was niet alleen groot, maar ook nog eens supersnel. Voordat we het in de gaten was hij al in de kast gekropen. Maar tegen onze insecten spray EN een slipper kon hij toch niet op.

Op de foto kun je hem zien. Hij heeft niet al zijn pootjes meer, maar toch rende hij nog heel snel. Ik wil niet weten hoe lang hij al in huis gezeten heeft. We hebben altijd de ramen openstaan, en er zitten wel horren voor, maar aan de zijkant zit een ruimte van 1,5 cm waar toch nog wel veel beesten door komen. Het is nu ook de tijd van de jaar dat er veel beesten binnenkomen, want de laatste weken hebben we meer insecten verdelgd dan in de maanden ervoor. Nog even volhouden, dan zijn we verhuisd.

In onze zoektocht naar informatie over de spin kwamen we een blog tegen van een vrouw die ook in Japan woont en die nog veel meer beestjes in huis had als wij. De link volgt nog.....

The big move!

Oeps, over een maand moeten we al gaan verhuizen.....het gaat opeens al wel erg snel hoor! Vanaf 6 oktober hebben we een kamer in het Internationalk House in Tokyo. Deze keer kunnen we gelukkig iets langer (een heel jaar) blijven. Daar zijn we toch wel blij mee. Maar de baas zei dat het een oud gebouw was en dat de kamers maar klein waren. Maar hij vond onze kamer in het International house ook maar klein, en dat was ongeveer net zo groot als onze kamer op westerhelling zonder de extra verdieping.

Toen we kwamen hadden we maar twee koffers en twee rugzakken bij. Maar als ik nu kijk naar de spullen die we allemaal verzameld hebben dan kan ik nog wel een paar koffers extra gebruiken...... Ik heb geen idee hoe we alles in Tokyo kunnen krijgen, misschien moeten we verhuizenrs huren, of iedere keer allebei een koffer en een rugzak vol spul meenemen..... nou ja, we zien het wel :)

En Guillaume, onze mede-gaijin, heeft ons een link gestuurd van twee grappige filmpjes, eentje over "The art of eating sushi." en "Apologizing to your boss the Japanese way.".Enjoy!

Nu werkt de tweede link wel *ahem*

's Avonds in Nara (met UFO's?)

Hawaian nights

Hoi allemaal,

Nog niet weggeregend in Nederland? Hier is het de laatste week ook een stuk koeler geworden, maar rond de 30 graden..... en gelukkig waait het ook nog een beetje. De hele dag horen we hier de ciccades lawaai maken, soms is het zo hard dat je er niet overheen kunt praten. Gelukkig is het al ietsje minder, maar we horen ze nog steeds als we naar de uni lopen en 's avonds in bed.

Vorige week donderdag hebben we Paul op de bus gezet en waren we weer met zijn tweetjes hier. We vonden het heel leuk dat hij er was, maar daarna waren we weer blij om ons huisje voor onszelf te hebben. En ik heb met Paul in twee weken heel Osaka doorkruisd om de toeristische atracties te bezoeken. Dus ik moest ook wel even bijkomen :)

Hawaian dance

This is going to be the first time I write in English.... so please bear with me :) Of course I could also try to write in Japanese, but that would be totally unreadable.... Well, last Friday we went to a Hawaian party where a real Hawaian band was playing. This was because the Izakaya we go to very often (called Hawaiki) celebrated their three-year anniversary. It was really fun. The music was so very different from what we normally listen to, but the band was really good. And we got to see Kaz-san (the owner of the Hawaiki) dancing! He has some great moves :D

In de Hawaiki

Vrijdag hadden we een Ilahu(?), een feestje van het Hawaiaanse bar/restaurant waar we vaak gaan eten. En omdat die drie jaar bestond was er een live optreden met band die Hawaiaanse muziek speelde. Het was wel grappig om tussen de japanners op de grond te zitten (ja, dat doen ze hier vaak) en te luisteren naar Hawaiaanse muziek :D
We gaan best vaak naar de Hawaiki (zo heet de bar), niet alleen omdat het op kruipafstand is en het eten en drinken (malibu-pinejuice!!) zo lekker is. Ook kunnen we daar Japanners in het wild ontmoeten ;) En ons Japans een beetje oefenen.
We hebben al een Kiipu-bottle (keep-bottle), dat is een fles die je koopt en waar je iedere keer dat je langskomt uit kan drinken. En als ie niet leeg is bewaren ze hem tot de volgende keer! Nou schrijf je normaalgesproken alleen je naam op een fles, maar geef mij een stift en een leeg opppervlak, en ik ben uren zoet :) ....zoals je kunt zien.

Onze mooi versierde keep-bottle :)

En het is eindelijk gelukt om foto's van de telefoon te halen. Eerst dachten we dat het wel met een USB-kabel kon, maar die kun je niet kopen. Toen dachten we dat het foontje misschien wel bluetooth zou hebben......ok niet dus. Maar uiteindelijk via infrarood en met een paar obscure programmaatjes is het toch gelukt. Hier dan de foto gemaakt in het sushirestaurant en van de keer dat Danny whisky bestelde en in plaats van ijsklontjes een ijsblok in zijn drinken kreeg :D

Sushi aan de lopende band ;)

Whisky on the rock

Hier spreekt Paul!

Tempel in Nara 's nachts

Om te beginnen, negeer die lasterpraat in de vorige post! Ik was meteen gewend aan de hitte, en heb er geen moment over geklaagd!

Himeji

Himeji Castle

Ik moet zeggen, dat ik twee erg leuke weken heb gehad! Japan is erg mooi, en er is van alles te zien en te doen... De Japanners zijn wel een beetje raar, maar dat went, en het helpt als je mensen kent die al een beetje ingeburgerd zijn... Ik heb op mijn beurt weer wat Hollands gezond verstand ingebracht bij de familie Tholen! Het is jammer dat ik morgen alweer naar huis ga, maar ja, de vakantie zit er alweer op...

A-bomb Dome in Hiroshima

Ik kan iedereen een bezoek aan Japan aanraden, en als je wilt gaan, ga dan zolang Caroline en Danny er nog zitten, want het helpt echt als je mensen hebt die weten hoe alles werkt hier...
Natuurlijk is zoiets niet voor iedereen weggelegd, je moet wel bijzonder ondernemend zijn en een ongelooflijk goede vriend om de halve wereld over te reizen om je vrienden op te gaan zoeken... Maar goed, wie weet dat mijn goede voorbeeld anderen kan inspireren de stap ook te nemen! :)

Miyajima

Vanavond nog vanuit Japan,
Groeten van Paul!

Paul "geniet" van zijn salade!

Kobe Tower

Ps, op Danny's vraag wat ik het meest en het minst zal missen aan Japan:

Danny en Paulus in de trein

Het meest: Caroline
Het minst: Het feit dat je al volledig nat bent van het zweet als je een klein trapje opgeklommen bent... (Laat staan een hele berg...)

Tuinen van Nijo-jo (was dicht op dinsdag)

Frietautomaat(!) in Kyoto

Paulus in Japan

Rog

Hoihoi,

Hoe gaat ie daar? Nog aan het genieten van de laatste daagjes vakantie? Hier is het nog steeds superheet en Paul moest daar toch wel aan wennen. Wij hadden tegen Paul gezegd dat ie alleen maar dunne kleren mee moest nemen, maar hij had vijf lange broeken en vijf truien in zijn koffer zitten!! Dus Danny en ik hebben hem eens smakelijk uitgelachen. *hehe*

Paul in het reuzenrad

Zaterdag zijn we naar de universiteit gegaan met de monorail. Kon Paul genieten van het mooie uitzicht. Danny moest nog werken (op een zaterdag!). Tegen een collega zei Pail dat hij al helemaal aan de hitte gewend was. Ja, als wereldreiziger die ook in Australie geweest is ben je wel wat gewend......niet dus *haha* Toen we even later naar de trein liepen vond Paul het toch wel warm en wilde hij weten hoe ver hij nog moest lopen. En later vond hij dat hij toch wel heel ergt zweette...in Australie kon hij dan in het dichtbijzijnde meer springen (tuurlijk). Haha, de hitte hier is toch wel wennen. Vooral aangezien het in de treinen rond de 25 graden is en buiten is het meer als 35. De overgang is gewoon iets te groot.

Aapje met jong

Paul en ik zijn met de trein naar Minoo gegaan en hebben daar in het bos (in de schaduw!) lekker gewandeld naar de waterval en terug. Kwamen we op de terugweg nog een leger aapjes tegen, allemaal moeders met kleintjes en de grote baas stond op de uitkijk. Net toen ik tegen Paul zei dat ie niet te dicht bij de aapjes moest komen kwamen er twee aapjes op een halve meter achter mij naar beneden. En de grote aap begon tegen mij te grommen. Aaaahhh, ik schrok me rot. Paul natuurlijk lachen....maar hij zou met wel gered hebben zei hij (hmmph).

Pinguins

Zondag zijn we naar het Aquarium gegaan. Jammergenoeg hadden een hoop Japanners hetzelfde idee. We moesten 20 minuten in de rij wachten voordat we zelfs maar een kaartje konden kopen. Ik kreeg een beetje een Efteling-gevoel (Paul:En dat zonder te betalen....). Maar hierover later meer. Vandaag gaan we naar Nara...hertjes voeren (...en niet hertjes eten PAUL....)

walvishaai

vakantie en bezoek!

hoihoi allemaal,

het is nu lekker fris bij jullie geloof ik, rond de 20 graden. Dat is toch wel beter weer, lig je tenminste niet de hel tijd voor pampus. Hier is het nog steeds erg heet (10 uur 's ochtends en het is al 31 graden :O ).
Ik heb nog niks geschreven over onze vakantie. Het was echt superleuk, heel erg zwaar (we hebben de berg Miyanoura beklommen) maar vooral supermooi. Ik ben nu nog bezig om de 450 (!!!) foto's uit te zoeken en er een fotopagina van te maken. Dus dat komt nog.

Deze vrijdag zijn we bij Asada-san, een collega van ons gaan lunchen. Eigenlijk tegen de regels, want de baas moet ons eerst uitnodigen voor eten voordat anderen dat mogen, dus mondje dicht tegen de andere collega's ;) We hebben somen (?) gegeten, een soort noedels. Na het koken werden ze op ijs gelegd en iedereen had een bakje voor zich met een soort van sojasaus/bouillion, daar deed je wat gesneden groenten bij en gember voor de liefhebber. Je pakt wat noedels met je stokjes uit de schaal en doet ze in je bakje met saus. Dan pak je met je stokjes de noedels weer uit de saus en SLURPT ze naar binnen. Het moet goed te horen zijn :) Maar aangezien wij goed zijn opgevoed lukte dat slurpen bij ons niet zo. Asada-san vond dat maar raar :D

De vrouw van Asada-san tekent manga. Ze vertelde dat ze 40 (!) pagina's per maand maakt. Ze heeft ons ook de originele tekeningen van 1 van haar manga's laten zien. Ik had dat nog nooit gezien, en ik vond het heel cool om eens te kunnen bekijken. Ik zou ook wel zo willen kunnen tekenen..... dat wordt nog heel erg veel oefenen ;)

Gisteren (vrijdag) is ons eerste bezoek aangekomen! Paul is ondanks wat probleempjes bij de douane (op welk adres verblijf je? Uhm,....nou...) hebben ze hem toch het land ingelaten :) en is hij veilig aangekomen. De komende twee weken gaan we Osaka en omstreken onveilig maken!
Oh ja, en Paul....bedankt voor je cadeautje....doet me echt aan Nederland denken! *hint:oranje!*

Post uit Nederland...euh India?

Hoihoi allemaal,

Dank je wel voor het pakje uit Nederland. Lekker veel chocolade, koekjes en chips en zelfs een biertje voor Danny! Jullie kennen ons wel erg goed :D
Het duurde veel langer dan normaal voordat het pakje er was (normaal= 1 week, nu 2 weken), dus we waren al bang dat er iets inzat wat niet door de douane mocht. Maar toen ik een briefje in de post vond waar op stond dat er een pakje voor ons was dat uit India kwam, had ik al een donkerbruin vermoeden wat er gebeurt was. Het pakje was gewoon even op vakantie geweest ;)

Al dat lekkers komt zeker op het goede moment, want deze vrijdag gaan wij zelf ook op vakantie!!
Sammen met Guillaume en zijn vriendin( die is hier voor een paar weekjes) gaan we een paar daagje weg.
We gaan lang weekend weg naar Yakushima, een eiland ten zuiden van Kyushu. Het is een bekende vakantiebestemming voor Japanners. De bossen op het eiland zien eruit als oerbossen, en waren de inspiratie voor de bossen in het verhaal van prinses Mononoke een bekende Japanse anime(=tekenfilm). We gaan als het goed is ook overnachten in een hut in het bos, erg spannend.
We moeten alleen nog wel (waterdichte) wandelschoenen kopen, aangezien je die echt nodig hebt.
Maar aangezien we (ik eigenlijk) toch Fujisan (de berg Fuji) willen beklimmen hadden we toch al goede schoenen nodig.

Het wordt een drukke vakantie (en we moeten vroeg opstaan aaaahhhhh), maar ik heb er erg veel zin in!

Attack of the killer mosquitos!

Het gevecht net de muggen zijn we niet echt aan het winnen. Onze “Holy handgrenade” de Katorisenko (antimuggenwierrook) laat de muggen uit de lucht vallen als we het aanhebben, maar als we buiten zijn of 's nachts als de wierrook niet aan is worden we toch nog gestoken :(
En het feit dat er een kier van anderhalve cm tussen de hor en het raam zit helpt ook niet echt. De ene keer valt het heel erg mee en krijg je maar een klein bultje, maar van sommige beten krijgen we (vooral ik natuurlijk :( ) hele grote bulten die heel erg jeuken voor dag of drie. Dus toch maar ouderwets met de slof in de hand op jacht :P

Gelukkig valt het verder heel erg mee met spinnen, kakkerlakken en ander ongedierte. En nou maar hopen dat het zo blijft ;)

Aizen matsuri en familiedag!

AAArrrggghh! Ik loop een beetje achter met het blog.....en hier dus een beetje laat maar niet minder leuk: ons bezoek aan het Aizen festival in Osaka op 2 juli(!)

We hadden met Youssef, een vriend die we kennen van het International House, afgesproken om 's middags het festival te bezoeken. Daarvoor moesten we naar de andere kant van de stad, ongeveer een uur reizen met de trein en metro.
Toen we aankwamen was er nog niks te doen. Er stonden al wel kraampjes, maar de meeste waren leeg. Festivals zijn meestal 's avonds en vaak is er dan ook vuurwerk! Het is ook veel te heet overdag, je loopt steeds van schaduw naar schaduw, omdat je in de volle zon meteen begint te zweten.


Wij hebben wat rondgelopen in de buurt en kwamen een tempelcomplex tegen (niet de tempel waar het festival gevierd werd, maar een andere kwamen we later achter :P ) en hebben daar rondgelopen.


Er was een grote vijver met wel honderd schildpadden. Sommigen lagen lekker te zonnen op platforms die speciaal daarvoor gemaakt waren. En anderen zwommen langs de brug en iedere keer dat ze doorhadden dat er iemand stond gingen ze kijken of er niet iets te eten te halen viel :) Weer eens wat anders als de eendjes te eten geven :P


Er was ook een megagrote schildpad, volgens ons “King Of the Turtles” in deze vijver. Hij lag er echt bij als een pasja!


In een andere kleine tempel zagen we een standbeeld van Doraemon (een mangaverhaal voor kinderen, Doraemon is een robotkat die uit de toekomst komt) met een slab om. Meestal als je beelden ziet met een (rode) slab om is het beeld bedoeld voor ouders die hun kind verloren hebben, om te kunnen bidden. Maar dat zijn meestal Buddhabeelden.


Later op de middag zijn we nog eens langs de kraampjes gelopen, en was het drukker. Er waren heel veel kraampjes met heel veel verschillende soorten eten
- takoyaki(octopusballetjes)
- broodje Doner (lekker!!)
- geschaaft ijs met siroop in allerlei kleuren
- gerookte vis (werd daar ter plekke gedaan)
- gegrilde kip op stokjes (ook levers op een stokje of hartjes)
- fruit in met een suikerlaag
en heel veel kinderspelletjes
- goudvissen vangen ( met een netje van papier, heel voorzichtig zijn dus! Als het papier breekt ben je af. Je krijgt de gevangen visje mee in een plastic zakje met water :D )
- stuiterballetjes vangen (zelfde principe als de visjes)
- plastic visjes vangen met een magneethengel (de visjes kreeg je ook in een plastic zakje met water mee naar huis :D )
- schietspelletjes
- kogels rollen(soort pinball)


Er werden ook veel dieren verkocht. We zagen krabbetjes, goudvissen, schildpadden, grote kevers (vliegend hert) die hier als huisdier worden gehouden en zelfs verkochten ze kuikentjes. Het was heel schattig om 50 kuikentjes in een grote bak bij elkaar te zien. En dat vrolijke getsjiep was ook grappig. Maar toen ik een klein kindje met een kuikentje in een plastic zakje (met gaatjes, dat weer wel) zag, vond ik het toch wel zielig. Danny vroeg zich af wat mensen met die beestjes doen als ze thuis zijn.


Uiteindelijk vonden we toch nog het de Aizen-tempel waar het festival naar vernoemd is. Er was een dansvoorstelling en voor de tempel stonden een aantal vrouwen in Yukatta (zomerkimono) zijden bloemen met een gelukswens voor het komende jaar te verkopen.


Maar toen was het al weer tijd om naar huis te gaan, want het was familiedag. Dus alle (schoon)broers en (schone)zussen waren in Rijsbergen. Een uitstekend moment dus om iedereen weer eens te zien. Het was erg leuk om weer eens bij te kletsen en te horen hoe het met iedereen gaat. Bijna iedereen had al zomervakantie (die arme Jeroen moest nog een week :P ) en was al aan het relaxen. Alleen Pietje en Nienke waren laat en die hebben we niet meer gezien :( Maar gelukkig kunnen we met hun chatten. Met de anderen wil het nog niet zo lukken, dat chatten ;)